KoreaÅ„ska Republika Ludowo-Demokratyczna to jedyny kraj na Å›wiecie, w którym dalej panuje system komunistyczny z najciemniejszÄ… jego stronÄ…, „Rok 1984” Orwella zostaÅ‚ tam wcielony w życie z najdrobniejszymi szczegóÅ‚ami. Po części możemy dowiedzieć siÄ™ o koszmarze życia codziennego z opowiadaÅ„ szeÅ›ciu uciekinierów z niezwykÅ‚ej książki dziennikarki, szefowej dziaÅ‚u „Los Angeles Times” w Pekinie, laureatki nagrody Pulitzera Barbary Demick, pt. „Åšwiatu nie mamy czego zazdroÅ›cić. Zwyczajne losy mieszkaÅ„ców Korei PóÅ‚nocnej”. Demick odtwarza ich losy oraz przyczyny ucieczki, splata prywatne historie na tle faktów historycznych i sytuacji obecnej.

Za każdÄ… postaciÄ… kryje siÄ™ konkretna osobista historia, czasem dobra czasem smutna, ale zawsze majÄ…ca wspólny mianownik, a mianowicie życie w reżimie wÅ‚adców Kim Ir Sena w latach dziewięćdziesiÄ…tych oraz wÅ‚aÅ›nie zmarÅ‚ego Kim Dzong Ila.

To opowieÅ›ci o ludziach uciemiężonych, walczÄ…cych o przetrwanie każdego dnia, którzy trafiajÄ… do wiÄ™zienia za zrobienie sobie żartu ze wzrostu przywódcy, o gorzkim życiu kobiet, które pracujÄ… sześć dni w tygodniu nie majÄ…c czasu dla siebie i dzieci, ponieważ muszÄ… siÄ™ stawiać po pracy na szkoleniach o dobrodziejstwach przywódcy i metodach ich czczenia, to opowieÅ›ci o tych, którzy zostajÄ… zakapowani przez mÅ‚odzieżowy hufiec na cześć przywódcy za krzywo przypiÄ™tÄ… broszkÄ™ z wizerunkiem tamtejszego boga, syna sÅ‚oÅ„ca… To opowieÅ›ci o lekarzach, którzy muszÄ… hodować baweÅ‚nÄ™, by zapewnić opatrunki dla swoich pacjentów, którzy trafiajÄ… do szpitala niesieni na plecach sÄ…siadów, ponieważ karetki pogotowia już dawno tam nie funkcjonujÄ…, to opowieÅ›ci o studentach, którzy zamiast ksera robiÄ… kopie podrÄ™czników przepisujÄ…c je, o rodzicach którzy sami wyrabiajÄ… wyroby lodopodobne, by ich schorowane dzieci mogÅ‚y poczuć odrobinÄ™ smaku sÅ‚odyczy, o kobietach, które majÄ… zakaz malowania siÄ™, gdzie psie oraz nawet ludzkie odchody sÅ‚użą za opaÅ‚, a ludzkie ekskrementy jako kolektywny nawóz. To w koÅ„cu kraj, w którym trawÄ™ wykorzystuje siÄ™ jako gÅ‚ówny skÅ‚adnik zupy, a ludzie a zwÅ‚aszcza dzieci sÄ… wygÅ‚odniaÅ‚e, schorowane i bez perspektyw. Á propos, sprawa gÅ‚odu w Korei jest tematem wielu opracowaÅ„ i dziaÅ‚aÅ„ firm charytatywnych. Choć z faktów podanych w książce, wiadomo że dary żywnoÅ›ciowe nie docierajÄ… do mieszkaÅ„ców, ale sÄ… zhandlowane przez wÅ‚adzÄ™ i wojsko. PowstaÅ‚y szerokie opracowania jak „Hungry Ghosts” o roboczym tytule GÅ‚odne Duchy czy „Great North Korean Famine”, Wielki GÅ‚ód w Korei PóÅ‚nocnej, w których opisane sÄ… liczne przypadki kanibalizmu od lat 90tych ubiegÅ‚ego wieku.

Książka jest napisana wartkim jÄ™zykiem, nie popada w naukowe wywody, chce przybliżyć postaci ludzi, którym udaÅ‚o siÄ™ speÅ‚nić marzenie poprzez wyzwolenie siÄ™ ze swojej ojczyzny, a zarazem wiÄ™zienia umysÅ‚owego i fizycznego. To też hoÅ‚d dla ludzi, którzy dalej tam egzystujÄ…, bo nie można nazwać ich egzystencji życiem i walczÄ… z każdym dniem, gÅ‚odem, ubóstwem. A nam czytajÄ…c tÄ™ pozycjÄ™ trudno uwierzyć w istnienie tego równolegÅ‚ego Å›wiata …

Barbara Demick „Åšwiatu nie mamy czego zazdroÅ›cić. Zwyczajne losy mieszkaÅ„ców Korei PóÅ‚nocnej”; wydawnictwo Czarne 2011 rok.