Wiemy od dawna, że prawdziwe życie sztuki zaczyna się od spotkania z odbiorcą. Jej jednostkowy odbiór jest jednak bardzo zróżnicowany i zależy nie tylko od rangi artystycznej wartości dzieła, ale też od upodobań i estetycznej świadomości odbiorcy. Poszczególne dziedziny twórczości artystycznej ponadto wymagają odpowiednich warunków do ich optymalnej prezentacji. Nie wszystkie też artystyczne realizacje w jednakowym i dostatecznym stopniu dają się powielać, reprodukować, a tym samym upowszechniać w ich prawdziwej, zbliżonej do oryginału formie. Stratą dla poezji w jakiejś części jest to, że czytamy ją w edycjach książkowych, zamiast słuchać jej w autorskiej czy aktorskiej recytacji. Niedosyt również odczuwamy, słuchając nawet dobrego nagrania arcydzieł muzycznych, gdyż nie dorównuje ono specyfice przeżycia estetycznego dostępnego nam podczas słuchania w dobrym wykonaniu filharmonicznym. Dzieła sztuki plastycznej nie zastąpią nawet najlepsze reprodukcje, podobnie jak przeczytanie dramatu literackiego nie da właściwego wyobrażenia o spektaklu teatralnym. Świadomość tego przyświecała od pokoleń wrażliwym i doceniającym wartości sztuki ludziom, organizującym publiczne jej życie. Mieli oni także wiedzę, że w procesie edukacji społecznej, szczególnie szkolnej, zazwyczaj nie było zbyt wiele czasu i miejsca dla wyższych form kultury, a sztuki w szczególności. I w tej materii, pomimo licznych modyfikacji, niewiele się zmieniło.

Wiemy, że estetyczna edukacja i wychowywanie przez sztukę powinny być istotne w budowaniu i poszerzaniu abstrakcyjnego myślenia, wyższej formy świadomości. Dlatego stosownie do swoich czasów szukano i poszukuje się dziś dodatkowych miejsc dla publicznego życia sztuki. Od wielu pokoleń tworzono instytucje ochrony i upowszechniania sztuki, m. in.: muzea i galerie sztuki (pośród nich przypomnieć trzeba XIX - wieczne Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, w okresie międzywojennym - Instytuty Propagandy Sztuki, a po wojnie jedyny w swoim rodzaju i wzorcowy dla upowszechniania sztuk plastycznych system galerii - Biura Wystaw Artystycznych), które do dzisiaj, modyfikując kształty organizacyjne i merytoryczne, przybierając różne formy nazewnicze, w istocie swej pozostają najważniejszymi miejscami publicznego życia sztuki żywej.

DwadzieÅ›cia lat temu powstaÅ‚a Galeria „Zielona” w Busku-Zdroju jako filia kieleckiego BWA.
PowoÅ‚ano jÄ… miÄ™dzy innymi dziÄ™ki szczerym chÄ™ciom i odwadze tworzenia nowego wÅ‚adz miejscowych: burnistrza miasta Stefana Komendy, Adolfa MasÅ‚owskiego - ówczesnego wiceszefa Gminy, WiesÅ‚awy Serafin – zawiadujÄ…cej sferÄ… kultury i dyr. biblioteki JarosÅ‚awa Firleja, a także przychylnoÅ›ci byÅ‚ych wÅ‚adz wojewódzkich, szczególnie Janusza Modzelewskiego – dyrektora WydziaÅ‚u Kultury UrzÄ™du Wojewódzkiego w Kielcach - oraz licznego grona wspierajÄ…cych tÄ™ ideÄ™.

Przekazano na dziaÅ‚alność Galerii odrestaurowanÄ… przedwojennÄ… williÄ™ „Polonia” usytuowanÄ… w centrum miasta przy reprezentacyjnej Alei Mickiewicza. WejÅ›cie, schodami wprost z ulicy przez stylowy ganek, prowadzi do piÄ™ciu sal wystawowych o powierzchni okoÅ‚o 200 m2. Naturalne oÅ›wietlenie oraz zachowany historyczny ukÅ‚ad wnÄ™trza stwarza niecodziennÄ… atmosferÄ™ ziemiaÅ„skiego dworku dla prezentacji sztuki współczesnej.

Od początku organizacją Galerii zajął się Bogdan Ptak, który od tego czasu nadaje jej organizacyjne i artystyczne oblicze, łącząc prezentacje prac wybitnych artystów, głównie z Polski z miejscowym środowiskiem twórczym (tu między innymi prezentowali swoje prace: Stanisław Baj, Marzena Balewska, Małgorzata i Stanisław Bałdygowie, Grzegorz Bednarski, Jan Burnat, Marian Czapla, Edward Dwurnik, Janusz Dziurawiec, Ryszard Gancarz, Stanisław Gierada, Ryszard Gieryszewski, Marian Gromada, Zbylut Grzywacz, Roman Harajda, Krzysztof Jackowski, Wacław Jagielski, Krzysztof Kędzierski, Zbigniew Kowalewski, Lilla Kulka, Stefan Maj, Stanisław Mazuś, Lucjan Mianowski, Andrzej Mleczko, Eugeniusz Molski, Henryk Papierniak, Paweł Pierściński, Andrzej Płoski, Irena Popiołek, Stanisław Rodziński, Henryk Rogoziński, Dorota i Marek Sakowie, Marek Sapetto, Jacek Sroka, Henryk Starikiewicz, Barbara Szubińska, Stanisław Tabisz, Janusz Trzebiatowski, Wiesław Turno, Jan Walasek, Arkadiusz Waloch, Marek Wawro, Anna Wojdała-Markowska).
Wystawa obecna, odwoÅ‚ujÄ…ca siÄ™ do zbiorów wÅ‚asnych kieleckiego i buskiego BWA, unaoczniÅ‚a, jak szeroki wachlarz jakoÅ›ci artystycznych zaprezentowali twórcy eksponowanych w buskiej galerii prac, a także to, jaki ogrom wysiÅ‚ku organizacyjnego i pomysÅ‚owoÅ›ci wystawienniczej doÅ‚ożyÅ‚ B. Ptak do swej pasji życiowej, jakÄ… jest dla niego prawdziwa sztuka i jej życie publiczne w prowadzonej przez siebie Galerii. PomagaÅ‚y mu w tym wytrwale Halina KuÅ‚agowska do 2004 roku i Tamara Maj. Ich wspólna i jakże efektywna praca ma szczególne znaczenie w uzdrowiskowym Busku, gdzie spotkanie kuracjuszy z caÅ‚ego Å›wiata z dobrÄ… polskÄ… sztukÄ… może owocować nie tylko szczególnymi przeżyciami artystycznymi, sentymentalnymi powrotami „do wód”, spotkaniami Polonusów, ale również skuteczniejszym wÅ‚Ä…czaniem naszej twórczoÅ›ci w europejski obieg kultury artystycznej. Jakże ważne jest w tym kontekÅ›cie zauważenie i odpowiednie wyeksponowanie tego, co jawi siÄ™ jako artystycznie cenne i autentyczne w polskiej, Å›wiÄ™tokrzyskiej, kieleckiej i buskiej ziemi. Nie przypadkiem Galeria „Zielona” artystyczne życie rozpoczęła prezentacjÄ… twórczoÅ›ci Leszka Kurzei, który swym malarstwem niejednokrotnie wyrażaÅ‚ niepowtarzalność piÄ™kna naturalnego i kulturowej specyfiki tej nadnidziaÅ„skiej ziemi. Nie sposób byÅ‚o również pominąć twórczoÅ›ci miejscowych autorów: Zbigniewa Kowalewskiego, Leszka Kurzei, Marka Wawro, Tamary Maj, Piotra Kalety, Bogdana WÅ‚adysÅ‚awa Kowalczyka i szefa galerii Bogdana Ptaka, ale też autorów z Kielc i regionu jak również znamienitych osobowoÅ›ci twórczych z Polski. W sumie w buskiej Galerii BWA „Zielona” zorganizowano na przestrzeni dwudziestu lat istnienia 286 wystaw autorskich i zbiorowych prezentacji. TowarzyszyÅ‚y im nasycone refleksjÄ… o sztuce katalogi wystaw i spotkania autorów prac i wystaw z publicznoÅ›ciÄ…. W czasie trwania wystaw sale galerii udostÄ™pnia siÄ™ do prowadzenia lekcji przez nauczycieli wychowania plastycznego ze szkół podstawowych i Å›rednich, a zajÄ™cia takie wspomaga siÄ™ przez instruktora programowego Galerii. OdbywajÄ… siÄ™ również zajÄ™cia w ramach spotkaÅ„ kółka plastycznego z artystami wystawiajÄ…cymi swoje prace. Ponadto w ramach edukacji estetycznej przyszÅ‚ych twórców odbiorców sztuki Galeria organizuje konkursy i przeglÄ…dy prac plastycznych mÅ‚odzieży szkolnej. Aktywność artystycznÄ… Galerii wspiera prasa, radio i telewizja, co przyciÄ…ga wielu nowych miÅ‚oÅ›ników sztuki i bywalców. Dotychczasowa dziaÅ‚alność artystyczna Galerii zostaÅ‚a udokumentowana w formie cyfrowego zapisu fotograficznego i filmowego. Tak bogata dziaÅ‚alność artystyczna byÅ‚a możliwa dziÄ™ki owocnej współpracy z macierzystym BWA w Kielcach oraz z Buskim SamorzÄ…dowym Centrum Kultury, ze ZwiÄ…zkiem Polskich Artystów Plastyków, ze ZwiÄ…zkiem Polskich Artystów Rzeźbiarzy, z Polskim Stowarzyszeniem Edukacji Plastycznej, Ogólnopolskim Stowarzyszeniem Twórczym „Wiklina” oraz z galeriami sztuki w caÅ‚ej Polsce.

Ad multos annos!

Marian Rumin