Według legend i dawnych opowieści zapadł się tam pod ciężarem swych win pewien jegomość. I nie był prawdopodobnie jedynym grzesznikiem, którego dosięgła w ten sposób "kara Boska". Jak wyjaśnia Franciszek Rusak w przewodniku "Szlak drewnianego budownictwa sakralnego wzdłuż Maskalisu", stąd wzięła się nazwa uroczyska - Karabosy.

W pobliskich Siesławicach ten uznany za pomnik przyrody kilkuhektarowy teren bardziej jest jednak znany jako "Skała". Tablica przy drodze informuje, że to ściana starego wyrobiska gipsowego. Ma około 70 metrów długości i 5 metrów wysokości. Na jej szarej powierzchni widać liczne kryształy gipsu, które błyszczą w promieniach słońca. U stóp ściany rozwierają się zarośnięte chwastami i krzakami liczne wyrwy i otwory, prowadzące być może do jaskiń.

Po drugiej stronie drogi nie ma już tak okazałej ściany, ale za to można znaleźć wyjaśnienie tajemnicy zapadania się gruntu. To woda wyrzeźbiła w skałach gipsowych rynny, zapadliska i podziemne korytarze. Naturalny strop nad nimi w najcieńszych miejscach pod wpływem ciężaru może się zapaść. Dlatego trzeba uważać i najlepiej wędrować wydeptaną ścieżką. Dojdziemy nią do kilku zalanych jaskiń i swego rodzaju mostu skalnego. W wodzie przy wlocie do niego odbija się światło wpadające z drugiej strony.

Niestety, w Karabosach podziwiać można nie tylko uroki natury. To ciekawe uroczysko, choć formalnie objęte ochroną prawną, służy bowiem niektórym za wysypisko odpadów. Warto byłoby usunąć śmieci, a szczególnie stare opony z wody przy wylocie jaskiń. Miejsce to aż prosi się o zagospodarowanie z myślą o spacerowiczach i turystach.


Jak tam trafić

Uroczysko Karabosy położone jest kilka kilometrów na południe od Buska Zdroju. Jadąc od Kielc obwodnicą tego miasta, na skrzyżowaniu we wsi Siesławice należy kierować się prosto. Po około 500 m dotrzemy do celu. Gipsowe skały, jaskinie i zapadliska znajdują się u zbiegu dróg do Skorocic i Chotelka.