Wys�ano dnia 22-02-2005 o godz. 13:00:00 przez pala2 294
 | Cenne ozdoby - zawieszki z kłów dzika, miedzianą tarczkę i zausznice oraz fajansowe paciorki - odkryto w grobie sprzed 4 tysięcy lat na terenie powiatu sandomierskiego. Badania starożytnego cmentarzyska we wsi Kichary Nowe (pow. Sandomierz), prowadzone przez dr Hannę Kowalewską-Marszałek z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN, zakończyły się odkryciem grobu z bogatym wyposażeniem. |
Zmarłemu włożono do grobu krzemienne narzędzia: siekierkę i groty strzał oraz cenne ozdoby, takie jak zawieszki z kłów dzika, miedzianą tarczkę i zausznice oraz fajansowe paciorki.
CENNE PACIORKI Z FAJANSU
"Prace wykopaliskowe na tym terenie prowadzone były latem, ale ten grób został wykopany i przewieziony wraz z warstwą ziemi i całym wyposażeniem do Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Tam w warunkach laboratoryjnych kontynuowałam zimą badania. Była to żmudna praca, gdyż trzeba było wydobyć z warstw ziemi kilkaset kruchych i rozpadających się paciorków z fajansu" - powiedziała PAP dr Hanna Kowalewska-Marszałek.
Grób znajdował się na cmentarzysku tzw. kultury mierzanowickiej z wczesnego okresu epoki brązu. Rozwijała się ona u schyłku III tysiąclecia p.n.e. na północnym przedpolu Karpat, a jej centrum znajdowało się na terenie dzisiejszej Małopolski. Posługiwała się ona jeszcze narzędziami krzemiennymi, ale znała już wyroby metalowe z miedzi. Stąd tak duże znaczenie znalezionych miedzianych ozdób.
NARZĘDZIA Z KRZEMIENIA CZEKOLADOWEGO
Narzędzia krzemienne pochodziły z miejscowego surowca ze złóż w Krzemionkach, Świeciechowie i Ożarowie, a także z krzemienia czekoladowego z rejonu Iłży. Nieznane jest jeszcze pochodzenie miedzi i fajansowych paciorków. Powinny to wyjaśnić dalsze, bardziej szczegółowe badania.
Cmentarzysko w Kicharach Nowych, badane już 18 lat, jest szczególnie interesujące. Nawarstwiają się na nim ślady kilku kultur od środkowego neolitu do wczesnej epoki brązu.
Najwcześniejsze są groby kultury pucharów lejkowatych sprzed ponad 5 tys. lat, znanej z grobowców megalitycznych. Tu występują pochówki w kamiennych skrzyniach pod wspólnym nasypem. W tych komorach zachowały się ślady po drewnianych trumnach.
"Następne jest cmentarzysko kultury ceramiki sznurowej. I ostatnie - kultury mierzanowickiej z oryginalnym rytuałem pogrzebowym. Zmarłych grzebano w pozycji - na boku z podkurczonymi nogami. Znalazłam kilka szkieletów pozbawionych dłoni, które były oddzielnie składane do grobu. Nawarstwiające się cmentarzyska oraz towarzyszące im osady mieszkalne dają prawie tysiącletnią sekwencję osadniczą" - przypomina dr Kowalewska-Marszałek.
CENNE PACIORKI Z FAJANSU
"Prace wykopaliskowe na tym terenie prowadzone były latem, ale ten grób został wykopany i przewieziony wraz z warstwą ziemi i całym wyposażeniem do Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Tam w warunkach laboratoryjnych kontynuowałam zimą badania. Była to żmudna praca, gdyż trzeba było wydobyć z warstw ziemi kilkaset kruchych i rozpadających się paciorków z fajansu" - powiedziała PAP dr Hanna Kowalewska-Marszałek.
Grób znajdował się na cmentarzysku tzw. kultury mierzanowickiej z wczesnego okresu epoki brązu. Rozwijała się ona u schyłku III tysiąclecia p.n.e. na północnym przedpolu Karpat, a jej centrum znajdowało się na terenie dzisiejszej Małopolski. Posługiwała się ona jeszcze narzędziami krzemiennymi, ale znała już wyroby metalowe z miedzi. Stąd tak duże znaczenie znalezionych miedzianych ozdób.
NARZĘDZIA Z KRZEMIENIA CZEKOLADOWEGO
Narzędzia krzemienne pochodziły z miejscowego surowca ze złóż w Krzemionkach, Świeciechowie i Ożarowie, a także z krzemienia czekoladowego z rejonu Iłży. Nieznane jest jeszcze pochodzenie miedzi i fajansowych paciorków. Powinny to wyjaśnić dalsze, bardziej szczegółowe badania.
Cmentarzysko w Kicharach Nowych, badane już 18 lat, jest szczególnie interesujące. Nawarstwiają się na nim ślady kilku kultur od środkowego neolitu do wczesnej epoki brązu.
Najwcześniejsze są groby kultury pucharów lejkowatych sprzed ponad 5 tys. lat, znanej z grobowców megalitycznych. Tu występują pochówki w kamiennych skrzyniach pod wspólnym nasypem. W tych komorach zachowały się ślady po drewnianych trumnach.
"Następne jest cmentarzysko kultury ceramiki sznurowej. I ostatnie - kultury mierzanowickiej z oryginalnym rytuałem pogrzebowym. Zmarłych grzebano w pozycji - na boku z podkurczonymi nogami. Znalazłam kilka szkieletów pozbawionych dłoni, które były oddzielnie składane do grobu. Nawarstwiające się cmentarzyska oraz towarzyszące im osady mieszkalne dają prawie tysiącletnią sekwencję osadniczą" - przypomina dr Kowalewska-Marszałek.
Andrzej Markert Nauka w Polsce
| Komentarze |