Wys�ano dnia 22-09-2004 o godz. 08:00:00 przez pala2 256
 W tym roku niestety lato nas nie rozpieszczało. Po zimnym lipcu i nieco cieplejszym sierpniu przyszedł letni wrzesień. Wtorkowa pogoda przypomniała nam jednak że nadeszła jesień. Ze znalezieniem jesieni nie mieliśmy żadnych problemów.
|
Pożółkłe liście które zalegają alejki parku, ulice i chodniki to dowód na to że ciepłe dni już na dobre od nas odeszły. Jesień jak to przystało na tę porę roku przywitała nas deszczem, wiatrem i chłodem. Ale czy możliwe jest znalezienie wiosny jesienią?
A jednak się udało! Przyroda lubi nas zaskakiwać - przy Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach zakwitła jabłonka. Mimo tego do wiosny będziemy musieli jeszcze poczekać i to kilka długich, chłodnych miesięcy. Ale jesień mimo parasoli i grubych swetrów też może być miła. Zachęcamy do spacerów i karmienia kaczek w kieleckim parku.
Dziś w środę, 22 września, o godzinie 18.30 Słońce znajdzie się w punkcie równonocy jesiennej i wejdzie w znak Wagi, rozpoczynając tym samym astronomiczną jesień. Orbita okołosłoneczna Ziemi wyznacza w przestrzeni płaszczyznę, którą astronomowie nazywają ekliptyką.
Ekliptyka ta, zrzutowana na rozgwieżdżone niebo, przecina 13 gwiazdozbiorów: 12 dobrze znanych gwiazdozbiorów zodiakalnych i konstelację Wężownika. Właśnie w tych trzynastu gwiazdozbiorach możemy obserwować Słońce na przestrzeni całego roku.
Gdyby oś obrotu naszej planety była nachylona pod kątem 90 stopni do ekliptyki, nie mielibyśmy pór roku. Na każdej szerokości geograficznej dzień trwałby zawsze tyle samo czasu, a Słońce zawsze górowało na jednej wysokości.
Jednak oś obrotu Ziemi tworzy kąt 66.5 stopnia z ekliptyką, dzięki czemu na naszej planecie występują zmiany pór roku spowodowane różną długością dnia.
Ze względu na nachylenie osi obrotu Ziemi do ekliptyki, ekliptyka tworzy kąt 23.5 stopnia z równikiem niebieskim (czyli rzutem równika ziemskiego na sferę niebieską). Słońce może więc znajdować się od 23.5 stopnia pod równikiem niebieskim do 23.5 stopnia nad nim.
W pierwszym przypadku, na półkuli północnej, nasza dzienna gwiazda przebywa bardzo krótko nad horyzontem, a my nazywamy ten dzień przesileniem zimowym lub początkiem astronomicznej zimy. Pół roku później mamy do czynienia z drugim przypadkiem. Występuje przesilenie letnie, Słońce najdłużej przebywa nad horyzontem, rozpoczynając tym samym astronomiczne lato.
Pomiędzy tymi dwiema datami Słońce musi przejść przez równik niebieski. Punkt przecięcia ekliptyki oraz równika niebieskiego, przez który Słońce przechodzi pomiędzy latem a zimą, astronomowie nazywają punktem Wagi. Słońce, znajdując się w nim, rozpoczyna astronomiczną jesień, a dzień w tym momencie trwa dokładnie tyle samo czasu co noc. Stąd też czas ten nazywa się równonocą jesienną.
A jednak się udało! Przyroda lubi nas zaskakiwać - przy Politechnice Świętokrzyskiej w Kielcach zakwitła jabłonka. Mimo tego do wiosny będziemy musieli jeszcze poczekać i to kilka długich, chłodnych miesięcy. Ale jesień mimo parasoli i grubych swetrów też może być miła. Zachęcamy do spacerów i karmienia kaczek w kieleckim parku.
Dziś w środę, 22 września, o godzinie 18.30 Słońce znajdzie się w punkcie równonocy jesiennej i wejdzie w znak Wagi, rozpoczynając tym samym astronomiczną jesień. Orbita okołosłoneczna Ziemi wyznacza w przestrzeni płaszczyznę, którą astronomowie nazywają ekliptyką.
Ekliptyka ta, zrzutowana na rozgwieżdżone niebo, przecina 13 gwiazdozbiorów: 12 dobrze znanych gwiazdozbiorów zodiakalnych i konstelację Wężownika. Właśnie w tych trzynastu gwiazdozbiorach możemy obserwować Słońce na przestrzeni całego roku.
Gdyby oś obrotu naszej planety była nachylona pod kątem 90 stopni do ekliptyki, nie mielibyśmy pór roku. Na każdej szerokości geograficznej dzień trwałby zawsze tyle samo czasu, a Słońce zawsze górowało na jednej wysokości.
Jednak oś obrotu Ziemi tworzy kąt 66.5 stopnia z ekliptyką, dzięki czemu na naszej planecie występują zmiany pór roku spowodowane różną długością dnia.
Ze względu na nachylenie osi obrotu Ziemi do ekliptyki, ekliptyka tworzy kąt 23.5 stopnia z równikiem niebieskim (czyli rzutem równika ziemskiego na sferę niebieską). Słońce może więc znajdować się od 23.5 stopnia pod równikiem niebieskim do 23.5 stopnia nad nim.
W pierwszym przypadku, na półkuli północnej, nasza dzienna gwiazda przebywa bardzo krótko nad horyzontem, a my nazywamy ten dzień przesileniem zimowym lub początkiem astronomicznej zimy. Pół roku później mamy do czynienia z drugim przypadkiem. Występuje przesilenie letnie, Słońce najdłużej przebywa nad horyzontem, rozpoczynając tym samym astronomiczne lato.
Pomiędzy tymi dwiema datami Słońce musi przejść przez równik niebieski. Punkt przecięcia ekliptyki oraz równika niebieskiego, przez który Słońce przechodzi pomiędzy latem a zimą, astronomowie nazywają punktem Wagi. Słońce, znajdując się w nim, rozpoczyna astronomiczną jesień, a dzień w tym momencie trwa dokładnie tyle samo czasu co noc. Stąd też czas ten nazywa się równonocą jesienną.
| Komentarze |