Hogwarckie duchy nauczajÄ…, że wzorowÄ… informacjÄ™ powinniÅ›my konstruować na rusztowaniu odwróconej piramidy – wchodzÄ…c na kolejne stopnie, zaczynamy od najobszerniej odpowiedzi na pytanie „co?” i koÅ„czymy na „z jakim skutkiem?”. Filozofia kina grozy to jej antonim wybity na rewersie. Dobry horror karmi siÄ™ deficytem informacji, mrocznym zauÅ‚kiem i ciasnym strychem zamieszkaÅ‚ym przez martwÄ… od stu lat szufrażystkÄ™. Dla zapewnienia efektu fruwajÄ…cego popcornu anatomia straszaka musi być obudowana wokóÅ‚ niewiadomej, której nie wyjaÅ›ni ani „RytuaÅ‚” ani nie dostrzegÄ… nawet w peÅ‚ni zdrowe „Oczy Julii”. Wtedy ma szansÄ™ uderzyć w nas równie mocno, jak wieść o tym, że ÅšwiÄ™ty MikoÅ‚aj nie istnieje, a my musimy iść do pracy.

Ocena z biegÅ‚oÅ›ci w straszeniu zazwyczaj mierzona jest w decybelach i wielkoÅ›ci źrenicy. JeÅ›li podczas seansu jedna pani zacznie nagle Å›piewać Niemena, a odurzony celulozÄ… pan uroi sobie, że oparcia kinowego fotela to tak naprawdÄ™ obÅ›lizgÅ‚e Å‚apska chcÄ…ce wyrwać mu wÄ…trobÄ™, to sukces kasowy i artystyczny gwarantowany jest nie mniej niż siekiera w gÅ‚owie po spotkaniu z Jackiem Torrance’em. Owszem, drodzy osadnicy. MiÅ‚o mi poinformować, że Kieleckie Kino Moskwa zaprasza wszystkich amatorów trzÄ™sÄ…cych siÄ™ portek na piÄ…tkowÄ… FilmowÄ… Noc Grozy. Seans z powodów organizacyjnych rozpocznie siÄ™ wyjÄ…tkowo 60 minut przed wybiciem godziny duchów. SiÅ‚y nieczyste muszÄ… poprawić makijaż, a kostucha potrzebuje chwili na spisanie listy ofiar.

Niczym nastolatka na wieczornym spacerze, szalonym okiem Å‚ypiÄ™ przez ramiÄ™ i, odprawiajÄ…c pod nosem egzorcyźmiki, wertujÄ™ kartÄ™ chorób, jakie zgotowaÅ‚a nam Moskwa na ten piÄ…tek, dziÄ™ki Ci Panie, nie trzynastego:

1. „Oczy Julii”
2. „RytuaÅ‚”
3. „Polowanie na czarownice”
4. „Film – niespodzianka”

Wszystkie pozycje to lÅ›niÄ…ca szkarÅ‚atem Å›wieżutka krew dla spragnionego kinomana. NajstarszÄ… gaÅ‚Ä™ziÄ… tego spróchniaÅ‚ego dÄ™bu sÄ… majÄ…ce nieco ponad rok „Oczy Julii” - prosto ze spalonego sÅ‚oÅ„cem PóÅ‚wyspu Iberyjskiego. To najmÅ‚odszy bÄ™kart twórców strasznie sÅ‚awnego „SierociÅ„ca”, których w roli producenta wspomógÅ‚ Guillermo del Toro – autor chyba jeszcze straszniej sÅ‚ynnego „Labiryntu Fauna”. TytuÅ‚owa Julia jest nieformalnÄ… spadkobierczyniÄ… „Jeźdźca bez gÅ‚owy”. Jedyna różnica polega na tym, że dyniogÅ‚owy przez caÅ‚y film próbowaÅ‚ Å‚epetynÄ™ odzyskać, a Julia swój wzrok stopniowo traciÅ‚a. W przeciwieÅ„stwie do pozostaÅ‚ych dwóch sÄ…siadów z moskiewskiej ulicy WiÄ…zów, „Oczy Julii” sÄ… filmem, w którym sprawcÄ… grozy nie jest siÅ‚a nieczysta, ale dramat czÅ‚owieka uÅ‚omnego. „JuliÄ™” odrealnia i unosi nad brukiem jedynie atmosfera – jak sÅ‚usznie opisaÅ‚a jÄ… w swojej recenzji Magdalena Mius - nasÄ…czona romantyzmem, fatalistycznym z samej natury. Nawet poczÄ…tek przypomina preludium jednego z dzieÅ‚ Edgara Alana Poe - Å›mierć piÄ™knej kobiety rodzi caÅ‚Ä… opowieść. A potem raz, dwa, trzy, pstryk! ÅšwiatÅ‚o gaÅ›nie. I na pytanie, czy nawet niewidzialne oczy mogÄ… kÅ‚amać, musisz odpowiedzieć sobie sam.

Ze stanem post mortem za pan brat jest także Michael (Colin O’Donoghue), gÅ‚ówny bohater „RytuaÅ‚u”, pracujÄ…cy w domu pogrzebowym swojego ojca (Rutger Hauer). PielÄ™gnujÄ…c w nieboszczykach wciąż kwitnÄ…cÄ… keratynÄ™, tj. pucujÄ…c im wÅ‚osy i dmuchajÄ…c na Å›wieżo spiÅ‚owane paznokcie, trudno jest mu uwierzyć, że Å›mierć jest czymÅ› wiÄ™cej niż zgon. A tym samym, że Bóg z szatanem istniejÄ… naprawdÄ™ i od wieków trwajÄ… w swoim biblijnym klinczu. Na ironiÄ™, z powodów osobistych („w mojej rodzinie jest siÄ™ albo grabarzem, albo ksiÄ™dzem”) Michael zapisuje siÄ™ na czteroletnie seminarium dla księży. Niestety dla postÄ™powego dziecka ery Wikipedii nawet tego typu zagÅ‚Ä™bie wiary jest dowodem niewystarczajÄ…cym do obalenia jego wÄ…tpliwoÅ›ci, wobec czego na ostatnim roku próbuje zrezygnować. Przewrotne przeznaczenie okazuje siÄ™ jednak silniejsze niż portale lewicowe. PotkniÄ™cie o prozÄ™ życia na ulicy i maÅ‚y szantażyk ze strony opiekuna skÅ‚aniajÄ… go do zmiany decyzji. KsiÄ…dz wysyÅ‚a go do miejsca, gdzie diabeÅ‚ z pozoru nie powinien mówić dobranoc – Rzymu. I powierza mu misjÄ™ na pierwszy rzut oka niemożliwÄ… dla ksiÄ™dza z jednÄ… nogÄ… w cywilu – naukÄ™ egzorcyzmów. Na miejscu, oprócz Panteonu i Koloseum, inspirować go bÄ™dzie  dziennikarka (Alice Braga) wspólnie z doÅ›wiadczonym już wywabiaczem siÅ‚ nieczystych ojcem Lukasem (Anthony Hopkins). I to on, dawny Hannibal Lecter, jest tutaj najlepszy. GrajÄ…c postać jakby z zupeÅ‚nie innego filmu, żongluje naszÄ… dumÄ… i uprzedzeniem wzglÄ™dem podobnych rytuaÅ‚ów, które od zarania Youtube’a zdążyliÅ›my od znaku krzyża po koÅ‚ek w sercu obcykać. Kiedy wspóÅ‚towarzysze patrzÄ… niego z „Krzykiem” Muncha wymalowanym na twarzach, on mamrocze coÅ› beztrosko jakby wypÄ™dzaÅ‚ akwizytora, nie demona. Za chwilÄ™, przechodzÄ…c na drugÄ… stronÄ™ lustra,  mamy przed sobÄ… żarliwego neofitÄ™, który  odmawia różaniec w rytm kropelek potu spÅ‚ywajÄ…cych mu po skroniach. Te ciche gesty, ten uÅ›miech, to spojrzenie zza ramienia. Dla tego opus magnum wykuwanego bez wysiÅ‚ku od „Milczenia owiec”, warto „RytuaÅ‚” odprawić z biletem.

Tym sposobem przechodzimy do ostatniej części klamerki, która spina niezbyt Å›wiÄ™tÄ… trójcÄ™. „Polowanie na czarownice” wita nas krwawÄ… analogiÄ… w postaci Å›mierci trzech kobiet. Niestety już nie tylko mniej urodziwych niż Julia, ale wzorem bohaterów „RytuaÅ‚u” - oskarżonych o konszachty z diabÅ‚em. JednÄ… z takich nieszczęśnic bÄ™dÄ… musieli uratować sÅ‚awni Å›redniowieczni wojowie Nicholas Cage i „Hellboy” Perlman. Uratować oczywiÅ›cie w pakiecie ze wszechÅ›wiatem - może nawet tym zaklÄ™tym w  oczach Julii. Przy wsparciu wiernego giermka tego typu historii, efektów specjalnych, twarda kompania uwija siÄ™ z robotÄ… w jakieÅ› póÅ‚torej godziny. Åšwiat bez kobiet byÅ‚by niczym.

Moskwa pielÄ™gnujÄ…c wartoÅ›ci pÅ‚ynÄ…ce z kodeksu upiorów,  stawia na deficyt informacji i szczyptÄ™ niewiadomej . Nawet nie oÅ›mielam siÄ™ odgadywać jej tytuÅ‚u (stawiam jedynie na smród, brud, ubóstwo i Å›mierć w rolach gÅ‚ównych). Pozostaje mi jedynie  tanecznym krokiem „Thrillera” wybrać siÄ™ do kina, a po seansie nasÅ‚uchiwać dzwiÄ™ku dzwoniÄ…cego telefonu.

PoczÄ…tek seansu o 23:00 w piÄ…tek, 24 czerwca.