Wys�ano dnia 04-04-2011 o godz. 11:49:39 przez rafa 3080
W 1910 r. dwaj WÅ‚osi – Zenardo Attilo i Eugenio Vianello – przytoczyli siÄ™ do Kielc ...w beczce, w ramach podróży po Europie. Przenocowali w mieÅ›cie, a później jeden wszedÅ‚ do beczki, a drugi zaczÄ…Å‚ toczyć jÄ… mozolnie i tak udali siÄ™ w dalsza drogÄ™. TÄ™ i inne historie z dziejów kieleckiego sportu możemy poznać dziÄ™ki talentowi i twórczoÅ›ci Zbigniewa Moskwy, który – podajÄ™ za notÄ… biograficznÄ…: „od 1983 r. wertuje zasoby archiwalne, tropiÄ…c ciekawostki i sensacje z historii regionu”. |
 |
Na poczÄ…tku byÅ‚o koÅ‚o, czyli z gr. kyklos, stÄ…d dzisiejszych rowerzystów nazywano kiedyÅ› cyklistami. Ta dziedzina sportu ma w Kielcach bardzo bogate tradycje, bo już w 1895 r. powstaÅ‚a pierwsza formalna organizacja zrzeszajÄ…ca fanów dwóch kóÅ‚ek – Towarzystwo Cyklistów Kieleckich. Towarzystwo posiadaÅ‚o wÅ‚asny tor kolarski przy ul. Ruskiej (dziÅ› Sienkiewicza), który zimÄ… zamieniaÅ‚ siÄ™ w lodowisko, bo zaznaczyć należy, że zimÄ… cykliÅ›ci zsiadali ze swoich rowerów i ćwiczyli tężyznÄ™ fizycznÄ… na Å‚yżwach.
Towarzystwo Cyklistów organizowaÅ‚o tzw. imprezy uliczne. Jedna z nich, z nocy Å›wiÄ™tojaÅ„skiej, 24 VI 1906 r. przeszÅ‚a do historii ze wzglÄ™du na nietypowy wyglÄ…d rowerzystów i ich jednoÅ›ladów – mianowicie, przejechali oni ulicami Kielc „na ukwieconych rowerach, niektórzy z chiÅ„skimi parasolkami”. SÅ‚ynnymi w tym okresie kolarzami byli znani także z innych profesji kielczanie – aptekarz Alfons Krzanowski czy wÅ‚aÅ›ciciel skÅ‚adu optycznego Ryszard Rudnicki.
Towarzystwo Cyklistów zostaÅ‚o reaktywowane pod takÄ… samÄ… nazwÄ… po I wojnie Å›wiatowej i dziaÅ‚aÅ‚o wspólnie z ResursÄ… ObywatelskÄ…, której celem byÅ‚o organizowanie kielczanom czasu wolnego. Kolarzom, którzy mieli sportowe zaciÄ™cie, nie w smak byÅ‚y tzw. wycieczki rowerowe, dlatego w VII 1927 r. powoÅ‚ali odrÄ™bne Towarzystwo Cyklistów, które byÅ‚o zrzeszone w ZwiÄ…zku Towarzystw Kolarskich w Warszawie. Ponieważ kolarstwo byÅ‚o bardzo popularnym sportem, czÄ™sto organizowano sekcje kolarskie przy klubach sportowych. Zawodników wyÅ‚aniano podczas wspomnianych wczeÅ›niej wycieczek rowerowych. W Kielcach dziaÅ‚aÅ‚y np. od 1932 r. sekcje kolarskie przy Kolejowym Przysposobieniu Wojskowym czy przy Wojskowym Klubie Sportowym. Organizowano różnego rodzaju wyÅ›cigi. W V 1928 r. odbyÅ‚ siÄ™ „bieg kolarski” na dystansie 10 km – dla amatorów oraz 25 km – dla czÅ‚onków Towarzystwa Cyklistów.
Oprócz tradycyjnych zawodów kolarskich organizowano np. wyÅ›cigi rowerowe na czas w maskach gazowych. Ponadto uÅ›wietniano obchody Å›wiÄ…t narodowych. 3 V 1934 r. odbyÅ‚ siÄ™ w Kielcach wyÅ›cig kolarsko-motocyklowy. Przy ul. Sienkiewicza, na starcie liczÄ…cej 8500 m trasy, stawiÅ‚o sie 22 cyklistów. Przejechali oni ulicami ChÄ™ciÅ„skÄ…, KarczówkowskÄ… i obecnÄ… Paderewskiego, a pierwsze miejsce zajÄ…Å‚ przedstawiciel KTC – PaweÅ‚ Janyst. Do innych znanych zawodników tego okresu zaliczyć należy Franciszka Kafara, który we IX 1934 r. uzyskaÅ‚ tytuÅ‚ mistrza koÅ‚owego Kielc, czy kolejnego mistrza z 1936 r. – Leona KopaÅ‚Ä™.
O popularnoÅ›ci ówczesnych kieleckich kolarzy może Å›wiadczyć historia o Pawle JanyÅ›cie, przytoczona przez Zbigniewa MoskwÄ™ w książce „Kielecki sport z myszkÄ…”: „w 1934 r. w zawodach (...) miaÅ‚ wypadek, w wyniku czego rower ulegÅ‚ caÅ‚kowitemu zniszczeniu. Ponieważ wówczas wehikuÅ‚y te stanowiÅ‚y prywatnÄ… wÅ‚asność zawodników, taka awaria uniemożliwiaÅ‚a dalsze starty, a rower wyÅ›cigowy kosztowaÅ‚ niebagatelnÄ… sumÄ™ – 130 zÅ‚ (dwie pensje magistrackiego urzÄ™dnika). Na wieść o tym, spontanicznie kibice zorganizowali zbiórkÄ™ na nowy rower. Datki po 20, 50 groszy wkrótce pozwoliÅ‚y zebrać 100 zÅ‚ i 3 grosze. WÅ‚aÅ›ciciel sklepu przy ul. Dużej – GÄ…siorowski – jak to siÄ™ mówiÅ‚o »zborgowaÅ‚« resztÄ™ sumy i Janystowi sprezentowano piÄ™knÄ… wolnobieżkÄ™ firmy Zawadzkiego, na ramie której kibice umieÅ›cili tabliczkÄ™ z dedykacjÄ… dla cyklisty.”
O tym, że rowerzyÅ›ci sÄ… nadal prężnÄ… grupÄ… w naszym mieÅ›cie Å›wiadczyć mogÄ… liczne kluby rowerowe, rosnÄ…ca liczba tras rowerowych w regionie oraz sama aktywność wspóÅ‚czesnych cyklistów, np. zorganizowana pod koniec wrzeÅ›nia ubiegÅ‚ego roku masa krytyczna.
Towarzystwo Cyklistów organizowaÅ‚o tzw. imprezy uliczne. Jedna z nich, z nocy Å›wiÄ™tojaÅ„skiej, 24 VI 1906 r. przeszÅ‚a do historii ze wzglÄ™du na nietypowy wyglÄ…d rowerzystów i ich jednoÅ›ladów – mianowicie, przejechali oni ulicami Kielc „na ukwieconych rowerach, niektórzy z chiÅ„skimi parasolkami”. SÅ‚ynnymi w tym okresie kolarzami byli znani także z innych profesji kielczanie – aptekarz Alfons Krzanowski czy wÅ‚aÅ›ciciel skÅ‚adu optycznego Ryszard Rudnicki.
Towarzystwo Cyklistów zostaÅ‚o reaktywowane pod takÄ… samÄ… nazwÄ… po I wojnie Å›wiatowej i dziaÅ‚aÅ‚o wspólnie z ResursÄ… ObywatelskÄ…, której celem byÅ‚o organizowanie kielczanom czasu wolnego. Kolarzom, którzy mieli sportowe zaciÄ™cie, nie w smak byÅ‚y tzw. wycieczki rowerowe, dlatego w VII 1927 r. powoÅ‚ali odrÄ™bne Towarzystwo Cyklistów, które byÅ‚o zrzeszone w ZwiÄ…zku Towarzystw Kolarskich w Warszawie. Ponieważ kolarstwo byÅ‚o bardzo popularnym sportem, czÄ™sto organizowano sekcje kolarskie przy klubach sportowych. Zawodników wyÅ‚aniano podczas wspomnianych wczeÅ›niej wycieczek rowerowych. W Kielcach dziaÅ‚aÅ‚y np. od 1932 r. sekcje kolarskie przy Kolejowym Przysposobieniu Wojskowym czy przy Wojskowym Klubie Sportowym. Organizowano różnego rodzaju wyÅ›cigi. W V 1928 r. odbyÅ‚ siÄ™ „bieg kolarski” na dystansie 10 km – dla amatorów oraz 25 km – dla czÅ‚onków Towarzystwa Cyklistów.
Oprócz tradycyjnych zawodów kolarskich organizowano np. wyÅ›cigi rowerowe na czas w maskach gazowych. Ponadto uÅ›wietniano obchody Å›wiÄ…t narodowych. 3 V 1934 r. odbyÅ‚ siÄ™ w Kielcach wyÅ›cig kolarsko-motocyklowy. Przy ul. Sienkiewicza, na starcie liczÄ…cej 8500 m trasy, stawiÅ‚o sie 22 cyklistów. Przejechali oni ulicami ChÄ™ciÅ„skÄ…, KarczówkowskÄ… i obecnÄ… Paderewskiego, a pierwsze miejsce zajÄ…Å‚ przedstawiciel KTC – PaweÅ‚ Janyst. Do innych znanych zawodników tego okresu zaliczyć należy Franciszka Kafara, który we IX 1934 r. uzyskaÅ‚ tytuÅ‚ mistrza koÅ‚owego Kielc, czy kolejnego mistrza z 1936 r. – Leona KopaÅ‚Ä™.
O popularnoÅ›ci ówczesnych kieleckich kolarzy może Å›wiadczyć historia o Pawle JanyÅ›cie, przytoczona przez Zbigniewa MoskwÄ™ w książce „Kielecki sport z myszkÄ…”: „w 1934 r. w zawodach (...) miaÅ‚ wypadek, w wyniku czego rower ulegÅ‚ caÅ‚kowitemu zniszczeniu. Ponieważ wówczas wehikuÅ‚y te stanowiÅ‚y prywatnÄ… wÅ‚asność zawodników, taka awaria uniemożliwiaÅ‚a dalsze starty, a rower wyÅ›cigowy kosztowaÅ‚ niebagatelnÄ… sumÄ™ – 130 zÅ‚ (dwie pensje magistrackiego urzÄ™dnika). Na wieść o tym, spontanicznie kibice zorganizowali zbiórkÄ™ na nowy rower. Datki po 20, 50 groszy wkrótce pozwoliÅ‚y zebrać 100 zÅ‚ i 3 grosze. WÅ‚aÅ›ciciel sklepu przy ul. Dużej – GÄ…siorowski – jak to siÄ™ mówiÅ‚o »zborgowaÅ‚« resztÄ™ sumy i Janystowi sprezentowano piÄ™knÄ… wolnobieżkÄ™ firmy Zawadzkiego, na ramie której kibice umieÅ›cili tabliczkÄ™ z dedykacjÄ… dla cyklisty.”
O tym, że rowerzyÅ›ci sÄ… nadal prężnÄ… grupÄ… w naszym mieÅ›cie Å›wiadczyć mogÄ… liczne kluby rowerowe, rosnÄ…ca liczba tras rowerowych w regionie oraz sama aktywność wspóÅ‚czesnych cyklistów, np. zorganizowana pod koniec wrzeÅ›nia ubiegÅ‚ego roku masa krytyczna.
Weronika Mojecka na podstawie książki Zbigniewa Moskwy - "Historia kieleckiego sportu", rysunek - Ola Makowska"
| Komentarze |