Obscenicznie brutalne obrazy w poÅ‚Ä…czeniu z obezwÅ‚adniajÄ…cÄ…, tanecznÄ… wrÄ™cz, muzÄ… nie sÄ… propozycjÄ… dla każdego. Jedni wychodzili z sali dziwnie oczyszczeni Å›ciekajÄ…cym ze sceny brudem, a drudzy opuszczali jÄ… w poÅ‚owie koncertu. Nie ma siÄ™ co dziwić – intensywność tej elektronicznej suity nieźle sobie igra ze zdolnoÅ›ciami percepcyjnymi odbiorcy.

Impresja z grabionego powojennego Wrocławia, jądra ciemności i zepsucia, na szczęście broni się także przy słuchaniu w domu, tj. niebyciu obryzganym krwią, potem, spermą i łzami. Cisza, wbrew pozorom, czasem pozwala usłyszeć więcej.