PracujÄ…c jeszcze w duecie z Koneckim stworzyÅ‚ bardzo dobre "PóÅ‚ serio", genialne "CiaÅ‚o", Å›wietny "Testosteron", niezÅ‚e "Lejdis" i ledwo strawnego "Idealnego chÅ‚opaka dla mojej dziewczyny". Potem Konecki chyba wyczuÅ‚ pismo nosem, bo przy robieniu najnowszego "dzieÅ‚a" - "Jak siÄ™ pozbyć cellulitu". Niby pieniÄ…dze w to wpakowaÅ‚o Warner Bros (widać to tylko przy napisach poczÄ…tkowych), niby to jeden z naszych lepszych reżyserów, jeÅ›li chodzi o komedie, niby znów ci sami - dobrzy - aktorzy, a jednak...

...caÅ‚ość pogrąża kilka rzeczy. Najpierw - fabuÅ‚a. Owszem, jest zakrÄ™cona jak ruski korkociÄ…g, ale widać to dopiero pod koniec. Na samym poczÄ…tku mamy dwie koleżanki - MajÄ™, pogodynkÄ™, po rozstaniu z kochankiem, potentatem miÄ™snym i EwÄ™ - szczęśliwÄ…, koszernÄ… kurÄ™ domowÄ…, opiekujÄ…cÄ… siÄ™ maÅ‚ym Rubenkiem i małżonkiem Jakubem. Do tej dwójki doÅ‚Ä…cza uciekajÄ…ca przed mordercÄ… - Rzeźnikiem Jerrym - Kornelia, mÅ‚oda chemiczka. Ów rzeźnik ma wysysać kobiety z krwi. Co z tÄ… krwiÄ… robi - cóż, zostawmy to innym mediom oraz fanom, którzy pójdÄ… na film. Do tej siódemki dochodzi jeszcze kolega Maciek, który jako jedyny chyba ma pojÄ™cie, jak siÄ™ opiekować dzieckiem.

W miÄ™dzyczasie miastem wstrzÄ…sa seria rytualnych morderstw na kobietach, które - zdekapitowane - pojawiajÄ… siÄ™ z tajemniczymi numerkami na szyi w różnych punktach miasta. TÄ™ tajemnicÄ™ próbuje rozgryźć ciapowaty i wiecznie nieprzytomny komisarz Filc.

Fabuła niby ciekawa, prawda?

Otóż faktycznie, ma to potencjaÅ‚. W praktyce już po pierwszych 20 minutach widać, kto w tandemie Konecki-Saramonowicz miaÅ‚ pojÄ™cie o robieniu komedii (jeÅ›li pominiemy "ChÅ‚opaka"). Dowcip sÅ‚aby, zawiÄ…zanie Å›rednie... i tak jest praktycznie - z przerywnikami - aż do koÅ„ca. A jest to tym bardziej bolesne, że klasztorna scena na poczÄ…tku (dla ludzi potrafiÄ…cych siÄ™ Å›miać z religii) sugeruje, że bÄ™dzie zupeÅ‚nie inaczej. Niestety, reszta filmu to zlepek dÅ‚użyzn oraz gagów - mniej i bardziej udanych. WÅ‚aÅ›nie to te ostatnie sugerujÄ…, że Saramonowicz jednak ma potencjaÅ‚ (ale raczej do miniatur) - pieprzne dowcipy na temat mężczyzn, jakkolwiek zgrane do imentu (prawie to samo byÅ‚o w "Lejdis"), bawiÄ…, zwÅ‚aszcza gdy podane po naćpaniu siÄ™ skórkami od banana. Gorzej tylko, że ma siÄ™ wrażenie, że to kalka z poprzednich filmów i majÄ… na celu rozciÄ…gniÄ™cie obrazu w nieskoÅ„czoność, przez co finaÅ‚ doprowadza do szaÅ‚u.

I, paradoksalnie, gdy wreszcie wszystkie wÄ…tki fabularne sÄ… wyjaÅ›nione, to wtedy można odnieść wrażenie, że film tak naprawdÄ™ miaÅ‚ być parodiÄ… Dana Browna. Niestety wczeÅ›niej trzeba siÄ™ przebić przez festiwal kiepskich dowcipów, nudnych ujęć oraz (prawie) nagich ciaÅ‚ obojga pÅ‚ci (nie wspominajÄ…c o caÅ‚kiem udanej, tylko stÅ‚amszonej, nowatorskiej metaforze cellulitu). Problem polega na tym, że nagie poÅ›ladki Tomasza Kota raczej nie bÄ™dÄ… magnesem na publikÄ™. Magdalena Boczarska w wersji kabaretowo-burdelowej też nie. Efekt? Ludzie wychodzili z kina, a widownia może liczyÅ‚a 20 osób. Trzy dni po premierze. To chyba najlepiej Å›wiadczy o tym filmie i o kondycji Saramonowicza, który, choć wciąż jest w stanie z siebie wykrzesać zabawne sytuacje, nie jest już w stanie stworzyć dobrego filmu.