Droga wodna, jaką jest Kanał Augustowski, łączy dopływy Wisły (Netta, Czarna Hańcza, Biebrza) z dopływami Niemna, z pominięciem dolnego odcinka "królowej polskich rzek". Po II wojnie światowej Kanał znalazł się po obu stronach granicy. Od kilku lat działa na nim sezonowe, letnie przejście, które umożliwia uprawianie sportów kajakarskich zarówno po części drogi wodnej znajdującej się w obwodzie grodzieńskim na Białorusi, jak i w części po polskiej stronie granicy.

Kanał Augustowski został zbudowany w pierwszej połowie XIX stulecia z inicjatywy księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego, ministra skarbu Królestwa Polskiego w latach 1821-1830. Drogę wodną zaprojektował generał Ignacy Prądzyński, a wykonanie projektu powierzono Wojskowemu Korpusowi Inżynierów. Rozpoczęte w 1825 prace ukończono w 1839 roku.

Kanał ma w sumie 102 kilometry długości (82 kilometry po polskiej stronie granicy). Jest na nim 18 śluz pozwalających pokonać różnicę poziomów lustra wody 54 metry.

Wpisanie tej jednej z największych atrakcji północno-wschodniej Polski na listę UNESCO stanowiłoby znakomitą i - co ważne - darmową promocję całego regionu. Firmy z branży turystycznej liczą na to, że podpisanie deklaracji przez ministrów kultury umożliwi szybkie umieszczenie Kanału na Liście Światowego Dziedzictwa Kultury. Właściciele firm turystycznych już liczą zyski, bowiem zabytki honorowane przez UNESCO wszędzie przyciągają niezliczone rzesze zwiedzających.