W 377 roku z rozkazu cesarza Wei powstał tu klasztor na potrzeby buddyjskich mnichów. Miejsce to stało się znane dzięki sztuce walki i medytacji zwanej Wushu (poza Chinami nazywana Kung Fu).

Około 1500 lat temu do klasztoru przybył hinduski mnich Da Mo (niektóre źródła podają, że był on księciem) w celu poświecenia się głębokiej medytacji. Z czasem przyłączało się do niego coraz więcej mnichów z klasztoru. Niestety po kilku miesiącach siedzenia w jednej pozycji opadali z sił. W trakcie długotrwałych medytacji kończyny mnichów drętwiały, mnisi często zasypiali w trakcie medytacji, podupadali też na zdrowiu.

Aby temu zaradzić Da Mo stworzył między innymi zbiór ćwiczeń pomagających mnichom rozruszać i rozgrzać się, zawierający elementy samoobrony. Do swoich treningów dołączali również ćwiczenia imitujące ruchy zwierząt. Przez następne pokolenia kolejni mnisi rozwijali swój styl łącząc go z lokalnymi technikami walki, co zaowocowało stworzeniem oryginalnej sztuki określanej, jako Shaolin Wushu. Ogrom pracy, jej natężenie oraz zdeterminowanie, z jakim mnisi trenowali opracowane przez siebie ruchy, jest doskonale widoczne w postaci głębokich śladów pozostawionych przez ich stopy w twardej posadzce sali ćwiczeń znajdującej się w holu pawilonu Tysiąca Buddów.

Pod koniec dynastii Sui (około VII wieku), shaolińscy mnisi uratowali księcia Li Shinmin uwięzionego przez generała Wang Shi Chong. Później, gdy książę Li odziedziczył tron cesarski i został cesarzem Tai Zong, w dowód uznania i wdzięczności wydał specjalny dekret zezwalający mnichom shaolińskim na spożywanie mięsa, picie alkoholu, noszenie szat w kolorze złocistym. Barwa ta wraz z symbolami smoka i feniksa była dotąd zastrzeżonym wyłącznie dla cesarza (w praktyce, w zależności od użytego materiału, mnisi noszą szaty w kolorze od jasnożółtego, przez pomarańczowy do jasnobrązowego), a także oficjalnie szkolić mnichów-wojowników. Od tamtej pory klasztor cieszył się wielkim szacunkiem.

W latach 600-1600 sztuki wojenne Klasztoru Shaolin stały się najbardziej kompletnym systemem Wushu w Chinach i stąd rozprzestrzeniły się na cały świat. W trakcie tego okresu, mnisi z Shaolin badali i rozwijali siłę wewnętrzną, zewnętrzną, medytację, różne formy walki wręcz, techniki z bronią, masaż, ziołolecznictwo, itp. W tym okresie zbudowano ponad dziesięć Klasztorów Shaolin. Za czasów panowania dynastii Ming (1369-1644) mnisi uważani byli za przedstawicieli sprawiedliwości. Gdziekolwiek pojawił się mnich z Shaolin, jego umiejętności walki zawsze były wykorzystywane do ochrony i niesienia pomocy.

W czasie swojej historii budynki klasztorne były spalony trzykrotnie, po raz ostatni w 1928 roku przez żołnierzy generała Shi Yousan. W płomieniach ognia zostało niemal całkowicie zaprzepaszczone ogromne dziedzictwo świątyni. Przepadły wówczas bezcenne zapiski i liczne dzieła literatury. Dziś świątynia jest całkowicie odrestaurowana. Sale, pawilony i korytarze zostały odtworzone do kształtu z ich dawnej świetności. W dzisiejszych czasach klasztor sam w sobie nie jest już tak okazały i swoją sławą ustępuje szkołom Wushu, które są rozmieszczone wokół wzgórza. Mnisi z pokolenia na pokolenie przekazują swoją wiedzę dotyczącą zarówno religii, kultury, jak i wiedzy medycznej i technik wojennych. Choć sytuacja materialna klasztoru nie jest łatwa, to trwa on niezmiennie od ponad 1500 lat.


-------------------------

Zen Buddyzm
Filozofia ta powstała z połączenia chińskiego i indyjskiego buddyzmu. Polega na połączeniu siły umysłu ze sprawnością ciała. Zwolennicy Zen Buddyzmu oddają się wielogodzinnym i głębokim medytacjom oraz treningowi mięśni i tężyzny fizycznej. W klasztorze Shaolin panuje absolutna dyscyplina, a życie mnichów opiera się na całodziennych ćwiczeniach. Mottem Zen Buddyzmu jest "Twój umysł kontroluje twoje ciało".

Mnisi z Shaolin
Założenia Zen Buddyzmu mówią o tym, że siła fizyczna i umiejętności walki mogą zostać wykorzystane wyłącznie w celach obronnych, nigdy z zamiarem ataku. W związku z tym, w ponad 1500-letniej historii klasztoru zdarzało się, że Cesarz zwracał się do mnichów o pomoc w obronie jego samego czy też cesarstwa. Zawsze jednak przedkładali służbę Buddzie nad służbę Cesarzowi Chin.

Shami (uczeń) i Mistrz
Związek między uczniem a mistrzem trwa całe życie i polega na przywódczej roli mistrza i całkowitej uległości i podporządkowaniu się ucznia. Kiedy shami zostanie wybrany spośród wielu innych dzieci podlega mistrzowi do końca życia, dzień w dzień, 24 godziny na dobę. Uczy się filozofii, religii i historii Zen Buddyzmu. Przyswaja sobie zasady harmonii miedzy duszą a ciałem oraz fundamentalnych praw natury.

Qi Gong
Jest to najwyższy poziom trudności i perfekcji ćwiczeń Kung Fu. Mistrzowie są w stanie znieść nawet największy ból poprzez ogromną siłę wewnętrzną oraz energię, jaką czerpią z unikalnej kontroli oddechu i koncentracji. Osiągają to dzięki mocy umysłu, która skupia pokłady energii. Mistrzowie potrafią pokierować tą energią w wybrane części ciała.

Akademia Kung Fu
W szkołach Kung Fu (Chińczycy używają nazwy Wushu), które usytuowane są wokół klasztoru Shaolin, trenuje obecnie ponad 1200 "kandydatów" z najróżniejszych zakątków Chin. Nie wszyscy jednak chcą zostać mnichami. Wielu z nich uczy się Kung Fu, aby zostać aktorami, nauczycielami sportu czy po prostu zdobyć umiejętności kontroli własnego ciała poprzez siłę umysłu. Dyplom ukończenia Akademii Kung Fu z Shaolin jest przepustką do wielu zawodów i stanowisk w całych Chinach.

Co to jest Kung Fu?
Kung Fu dosłownie oznacza energię (Kung) i czas (Fu). Wielu ludzi błędnie sądzi, że samo Kung Fu oznacza już pewien sposób walki. W rzeczywistości, każda umiejętność czy technika, która wymaga wytrwałości (energii i czasu) jest nazywana Kung Fu. Tak, więc, skrzypek, który stale ćwiczy i osiąga wysoki poziom biegłości posiada "Kung Fu". Jeśli chodzi o sztuki wojenne, to w Chinach w powszechnym użyciu znajduje się słowo Wushu, które oznacza technikę walki.


----------------------------------------
''Masters of Shaolin'' - występy mnichów z Klasztoru Shaolin w Kielcach -> zobacz informację