W XIX w. był wielokrotnie rozbudowywany, otrzymał imię "Jadwiga". Wytapiano w nim ponad tysiąc ton żelaza rocznie. Paliwem był wyłącznie węgiel drzewny, piec więc "pożerał" całe połacie pobliskich lasów. Przepływająca w odległości kilkudziesięciu metrów od pieca rzeka Łośna, którą Stefan Żeromski przechrzcił na Wierną Rzekę, z jednej strony pomagała utrzymać produkcję, a z drugiej - stanowiła poważne zagrożenie. Gdyby zalała rozgrzany do czerwoności piec, cała huta mogłaby wylecieć w powietrze. Dlatego w czasie niebezpieczeństwa powodzi załoga musiała uciekać na wyżej położone tereny.

Z wytapianego w Kuźniakach żelaza wyrabiano głównie balustrady, kraty, krzyże i rury. Zakład hutniczy zamknięty został w 1897 r., kiedy wyczerpały się złoża rudy. Do naszych czasów prócz ruiny wielkiego pieca zachowała się część układu wodnego, służącego do poruszania urządzeń. Po drugiej stronie drogi znajduje się staw z groblą, w którym magazynowano wodę w czasie suszy. Doprowadzana była do zakładu sklepionym podziemnym kanałem.

Przy stawie rozpoczyna się niebieski szlak turystyczny, którym można dotrzeć na Dobrzeszowską Górę z pozostałościami świątyni pogańskiej, a dalej do Sielpi. Kilkadziesiąt metrów na południowy wschód, przy polnej drodze, znajduje się głaz oznaczający początek głównego szlaku przez Góry Świętokrzyskie. Czerwone znaki prowadzą na pokrytą mieszanym lasem Górę Kuźniacką. Po około 2 km wędrówki, po prawej stronie, przed zagajnikiem młodych brzóz podziwiać można usypisko głazów i olbrzymi blok skalny. Te malownicze skały piaskowca stanowią pomnik przyrody. Rozciąga się z nich przepiękny widok na Perzową Górę.



Jak tam trafić

Kuźniaki znajdują się w gminie Strawczyn. Dojechać tam najłatwiej, skręcając z drogi Kielce-Częstochowa w prawo w Rudzie Strawczyńskiej. Dotrzeć też można od trasy Kielce-Łódź, przez Mniów, Grzymałków i Wólkę Kłucką.