Odważa siÄ™ pokazać bohaterów ze wsi jako ludzi ciekawych, niezwykÅ‚ych, obdarzonych pasjami, dużą wrażliwoÅ›ciÄ…, utalentowanych. Pokazuje ich w sposób bardzo zindywidualizowany jako ludzi przeżywajÄ…cych gÅ‚Ä™boko swoje uczucia i problemy wewnÄ™trzne, np. miÅ‚ość nie tylko erotycznÄ…, ale także miÅ‚ość do rodziny, do ojczyzny, serdeczne przywiÄ…zanie do zwierzÄ…t. Autorka zadaje kÅ‚am temu, że ludzie ze wsi lub z warstw biedniejszych to prostacy i nic gÅ‚Ä™bszego nie potrafiÄ… przeżyć albo zrozumieć, jak czÄ™sto siÄ™ uważaÅ‚o.

AutorkÄ™ cechuje zrozumienie tych ludzi, wspóÅ‚czucie dla ludzkiej doli i niedoli, solidaryzowanie siÄ™ z nimi, z ich biedÄ… nie tylko materialnÄ…, ale udrÄ™czeniem duszy. Wnikliwie, choć bardzo dyskretnie, odsÅ‚ania te ludzkie biedy, ludzkie wnÄ™trza, ludzkie rany, tajemnice ich serc. Jej bohaterowie sÄ… godni tego zrozumienia i literackiego opisu. Ich los podnosi do rangi wielkich dramatów. Dlatego pisarka ta zbliża siÄ™ do wielkiej literatury, w której jest ukazana ludzka odwieczna kondycja.

Postacie prozy Błachuckiej są żywe, prawdziwe, wzięte żywcem z życia, co sama podkreśla; są zindywidualizowane, tchnące autentyzmem aż do zdumienia, nie ma w nich miernoty i miałkości czy nijakości. Nie ma tu postaci banalnych.
GÅ‚ównÄ… wartoÅ›ciÄ… tej prozy jest jej przesÅ‚anie ideowe. ZwyciężajÄ… tu wartoÅ›ci wyższe i dobro. Bo mimo że Autorka ukazuje i zÅ‚e, i dobre strony ludzkiego życia, to w sumie dominuje pozytywne nastawienie do Å›wiata. Mimo dramatów, bólu, cierpienia – wyraźnie góruje dobro, bo ostatecznie ludzie wybierajÄ… dobro, choćby w pragnieniach. Przeważa gÅ‚Ä™bsza moralność. Wiara i Bóg, miÅ‚ość do drugiego czÅ‚owieka, do rodziny, także rola piÄ™kna, sztuki – to podstawowe wartoÅ›ci, którymi siÄ™ kierujÄ… bohaterowie. Koniecznie trzeba siÄ™ z tÄ… prozÄ… zapoznać i propagować tÄ™ twórczość, bo czytanie jej daje satysfakcjÄ™ i korzyÅ›ci duchowe.