Analizuje najpierw 5 powieÅ›ci MyÅ›liwskiego. KażdÄ… rozpatruje w Å›wietle jej tytuÅ‚u, uwydatniajÄ…c wielopÅ‚aszczyznowÄ… jego wymowÄ™, potem charakteryzuje bohaterów i narratorów, czÄ™sto sÄ… to te same osoby, nastÄ™pnie Å›ledzi wÄ…tki wraz z ich rozgaÅ‚Ä™zieniami, wydobywajÄ…c tezÄ™ zasadniczÄ… poszczególnych powieÅ›ci; rozważa problemy, które autor wprowadziÅ‚, wreszcie omawia czas i miejsce wydarzeÅ„, zaznaczajÄ…c, że MyÅ›liwski nie dookreÅ›la tej strony swych utworów, co sprawia, iż jego dzieÅ‚a majÄ… wymowÄ™ ponadczasowÄ… i ponadprzestrzennÄ…. Badacz odnosi siÄ™ też do struktury każdego dzieÅ‚a, do jego ksztaÅ‚tu jÄ™zykowego i kompozycyjnego. Stwierdza, że Nagi sad ma charakter przypowieÅ›ci, stÄ…d uproszczenia i schematyzacja, zaÅ› PaÅ‚ac to „swoisty traktat historiozoficzny”, KamieÅ„ na kamieniu zalicza do „dzieÅ‚ okreÅ›lanych mianem epopei” (ukazany ważny etap historii polskiej wsi, przeÅ‚omowy dla jej dziejów), WidnokrÄ…g badacz uznaje za „gatunek sagi”, znajdujemy tam „wyraźne odniesienia autokreacyjne”, Traktat o Å‚uskaniu fasoli to literacki traktat filozoficzny. Narrator prezentuje przemyÅ›lenia autora oparte na egzystencjalizmie. Filozofia ta odzwierciedla siÄ™ we wszystkich utworach MyÅ›liwskiego, także w dramatach, którym PacÅ‚awski poÅ›wiÄ™ca jeden rozdziaÅ‚.
„Dorobek myÅ›lowy tego pisarza [...] – pisze badacz – dotyczy wielu dziedzin, ale najciekawsze i najbardziej dojrzaÅ‚e poglÄ…dy wiążą siÄ™ z kulturÄ… chÅ‚opskÄ…”. Tej kwestii MyÅ›liwski poÅ›wiÄ™ciÅ‚ najważniejsze swoje szkice teoretyczne, o czym czytamy w rozdziale „Publicystyka”.
Książka J. PacÅ‚awskiego w swej strukturze i jÄ™zyku jest klarowna, treÅ›ciwa, spójna, a liczne i celne cytaty z dzieÅ‚ MyÅ›liwskiego przybliżajÄ… jego twórczość.