W ujęciu Gramonta przeradzanie się dziewczyny w kobietę jawi się jako stan ogromnego napięcia duchowego, któremu towarzyszy nie do końca zrozumiała dla bohaterki huśtawka stanów emocjonalnych, przechodzących od euforii i omdleń po osiąganie stanów pozornej stabilizacji. Nikt przecież nie bierze na poważnie dziewczyny, która skacze na skakance wyśpiewując dziecinną rymowankę: "Na łące dwa zające, grzmocą się jak brzdące". Z jednej strony bohaterka sztuki "Sysi" próbuje podeprzeć się różnymi autorytetami: Szekspir, filozofia fenomenologiczna, Bóg, a nawet kochanek - w osiągnięciu dojrzałości, z drugiej - żal jej utraconej niewinności. Inscenizacja porusza również problem kreacji i kondycji współczesnej sztuki.

W niedzielę swój monodram "Ecce Homo" wg Fryderyka Nietzschego przedstawił również Janusz Stolarski, aktor "Teatru 8 Dnia" z Poznania. Za tę sztukę reżyser otrzymał aż cztery nagrody. Oczywiście nie zabrakło udanych "produkcji" rodzimego teatru "Ecce Homo": "Fantasmagorii" i spektaklu Moniki Majchrzyk "Miriam, znaczy gorycz". Najwięcej braw zdobył jednak spektakl, którego akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym. Mowa o "Wariacie i zakonnicy" "Terminus a quo" z Nowej Soli.