ZubiÅ„ska przyjęła dla swej książki formuÅ‚Ä™ opowieÅ›ci. W sposób niestandardowy zatem opowiada o ciekawym życiu Ireny, uwzglÄ™dniajÄ…c elementy psychologiczne i podkreÅ›lajÄ…c szerokie zainteresowania bohaterki, szczególnie jej pasjonowanie siÄ™ teoriami rozwoju osobowoÅ›ci, optykÄ… psychoterapeutycznÄ… itp. Irena źle siÄ™ czuÅ‚a w swoim zawodzie ekonomistki, planowaÅ‚a zostać psychoterapeutkÄ…, odbyÅ‚a nawet systematyczne ksztaÅ‚cenie w tym kierunku, lecz w koÅ„cu postanowiÅ‚a, przechodzÄ…c na tzw. wczeÅ›niejszÄ… emeryturÄ™, poÅ›wiÄ™cić siÄ™ caÅ‚kowicie nadrzÄ™dnej swej pasji – literaturze. OdnalazÅ‚a wiÄ™c swojÄ… drogÄ™.

Okazuje siÄ™ też, że Irena jest kresowiankÄ… (przez matkÄ™ z WileÅ„szczyzny), a kresowiaków uważa siÄ™ za ludzi obdarzonych bogatÄ… wyobraźniÄ… i twórczÄ… energiÄ…. Wszak polskie Kresy Wschodnie wydaÅ‚y wielu znakomitych artystów z różnych dziedzin, także literatów. Niespokojny duch naszej bohaterki, zamiÅ‚owanie literackie, dar żywego, bogatego jÄ™zyka, umożliwiajÄ…ce jej bujnÄ…, szybko rozrastajÄ…cÄ… siÄ™ twórczość, potwierdzaÅ‚yby jej kresowiackÄ… duszÄ™.

Lilianna ZubiÅ„ska pokrótce charakteryzuje powieÅ›ci i opowiadania Ireny Paździerz, tak dla dorosÅ‚ych, jak i dla mÅ‚odzieży i dzieci, podkreÅ›lajÄ…c eksponowany w nich system wyższych wartoÅ›ci. Zwraca też uwagÄ™ na jej poetycki talent, przytacza najlepsze wiersze.
Książka zapoczątkowuje ciekawą serię Portrety Literackie.