Inżynierowie Andrea Alu i Nader Engheta wymyślili metodę, dzięki której obiekty mogą znikać z oczu. Fale plazmowych gęstości elektronów, zwane plazmonami, mogą wygasić światło rozpraszane przez obiekt i uniemożliwić jego zobaczenie. Pomysł nie wydaje się łamać podstawowych praw fizyki.

Wcześniejsze prace nad niewidzialnością dotyczyły raczej wyrafinowanego kamuflażu za pomocą ekranów pokazujących tło za ukrywanym obiektem. Natomiast metoda Alu i Enghety ukrywa obiekt niezależnie od tła, uniemożliwiając światłu dotarcie do obserwatora.

Ponieważ blokowana częstotliwość fal elektromagnetycznych zależy od wymiarów ukrywanego obiektu, przedmiot wielkości człowieka byłby ukryty przed mikrofalami, a nie przed światłem widzialnym. Za to można by opracować niewidzialne w zwykłym świetle sondy mikroskopowe, lepsze powłoki przeciwodblaskowe czy statki kosmiczne niewykrywalne dla radaru.

"O ile mi wiadomo, Alu i Engheta rozważali jedynie przypadek kuli pokrytej warstwą materiału maskującego. Rozszerzenie tej idei na obiekty o nieregularnych kształtach może być bardzo kłopotliwe" - tłumaczy prof. Witold Bardyszewski z Katedry Fizyki Materii Skondensowanej Instytutu Fizyki Teoretycznej w Warszawie, zajmujący się plazmonami.

"Według pomysłu Enghety i Alu można istotnie zredukować współczynnik rozpraszania światła na danym obiekcie, a więc jego widzialność, pokrywając go warstwą materiału charakteryzującego się ťanomalnąŤ, mniejszą od jedności przenikliwością dielektryczną lub podatnością magnetyczną" - mówi.

Jak dodaje, zamierzenie to można też realizować używając ostatnio bardzo modnych "metamateriałów", tj. materiałów sztucznie zbudowanych w taki sposób, aby charakterystyczna częstość drgań plazmonów była dobrana do danego zakresu fal elektromagnetycznych przechodzących przez ten ośrodek.