I nagle niespodzianka - Laerdalstunnel. Najdłuższy tunel lądowy świata - 24.5 km długości. Wzdłuż całego tunelu co 250 m ustawione są gaśnice, tunel jest ładnie oświetlony, oznaczona odległość od początku tunelu i ile pozostało do końca trasy. Lecz na polaku przywykłym do tuneli o długości maksymalnie po kilkaset metrów robi duże wrażenie.

Co kilka kilometrów w skale wykute są zatoki umożliwiające zawrócenie mniej odpornemu nerwowo kierowcy. Wreszcie na horyzoncie widać światło słoneczne i wylot!!. Później tunele bardzo liczne w Norwegii o długości kilku kilometrów, nie robią już wrażenia. Docieramy na wybrzeże Atlantyku w okolice Alesund.

Nocleg na wyspie Runde znanej na świecie z tego, że mieszka tu sto kilkadziesiąt osób i ponad milion ptaków morskich, które straszliwie krzyczą. Tak głośno, że gdy dzwonimy do domu rodzina pyta co to za dziwne odgłosy.

Wyspa jest mała, spokojnie można ją obejść w ciągu dnia. Dla chętnych organizowane są wycieczki stateczkami pływającymi dookoła wyspy wzdłuż kolonii ptasich.

A jest ich naprawdę mnóstwo - mewy, ostrygojady, głuptaki. No i maskonury - maskotki wyspy widoczne na wszelkich pamiątkach. Wyspa Runde bardzo podobała się mojej żonie która nie jest fanem ornitologii.

Po kilku dniach jedziemy w krainę fiordów. Są bardzo malownicze, otaczające je góry zmieniają barwy w zależności od promieni padającego słońca. Wyglądają dokładnie jak w folderach. Płyniemy stateczkiem po Naerojfjord. Dwugodzinna wycieczka jest bardzo piękna. Następnego dnia udajemy się do najbardziej znanego fiordu Norwegii - Geirangerfjord. Malowniczy zjazd serpentynami w dół do niewielkiego miasteczka, o klimacie przypominającym deptak w Sopocie. Tyle ludzi w jednym miejscu trudno spotkać w Norwegii.

Przy nabrzeżu małe stateczki wycieczkowe i olbrzymi prom.

Czas na wyprawę na lodowiec Jostedalsbreen. Największy w Europie kontynentalnej (poza Islandią). Jego powierzchnia liczy ok. 486 km2. Jest tu utworzony park narodowy w celu ochrony lodowca przed zadeptaniem, gdyż jego urok przyciąga wielu turystów.

Można podejść pod same czoło lodowca który topnieje dając początek strumieniom o oryginalnej mlecznozielonej barwie. W wodzie pływają jeszcze bryły lodu. Można też wykupić wycieczkę na sam lodowiec dla chętnych śnieżnej wspinaczki.