Wys�ano dnia 09-06-2010 o godz. 14:05:54 przez rafa 1304
 | Tomik Anny Nogaj „Szeptem za TobÄ…”, wydany w Å›lad za otrzymanÄ… przez AutorkÄ™ I nagrodÄ… w ogólnopolskim XVIII Konkursie Literackim Lubelskiego OddziaÅ‚u Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, to ciekawe, nowe zjawisko na literackim podwórku kraju - aż dziwne, że ten debiutancki tom prezentuje od razu poezjÄ™ dojrzaÅ‚Ä… ideowo i artystycznie. |
Tomik składa się z pięciu cykli, które obejmują następujące kręgi tematyczne wierszy- kulturowo-filozoficzne; dotyczące wiary; dotyczące miłości; wiersze z zakresu relacji z ludźmi; wiersze dotyczące narodowego dziedzictwa. Tematykę każdego cyklu określają precyzyjnie dobrane motta z literatury, które są rodzajem tytułów dla cykli. Utwory Anny Nogaj są wyraźnie spod znaku kultury. Kulturowość i historiozofia. Poetka jest osobą dociekającą sensu własnych uczuć, własnych przeżyć, a także sedna egzystencji. Wydaje się, że ma ona już określone przemyślenia i wyrobiony światopogląd.
Zgodnie z postawÄ… wyciszenia i powÅ›ciÄ…gliwoÅ›ci również i jÄ™zyk utworów zbiorku jest odpowiednio zwarty, oszczÄ™dny w sÅ‚ownictwie – poezja „maÅ‚omówna”. Poetka narzuca sobie wyraźny rygor jÄ™zykowy (tak jak i rygor psychiczny), ale dziÄ™ki temu każdy komunikat liryczny nabiera wagi. Stany ducha oddane sÄ… za pomocÄ… ciekawych, a nawet zaskakujÄ…cych metafor.
Wiersze te czyta się z satysfakcją; jest to poezja, która zmusza do myślenia. Chce się do tych wierszy sięgać częściej. Wydaje się, że Autorka ma wiele do powiedzenia zarówno pod względem treści, ciekawych i głębokich, jak i formy.
Mimo że ta poezja dotyka w dużej mierze spraw bolesnych (nieunikanie tematu cierpienia, smutna erotyka, dramatyzm ludzkich losów, nieprzenikalność naszej psychiki, co prowadzi do samotności egzystencjalnej nawet wśród ludzi), to jednak promieniuje jakimś ciepłem i siłą duchową. Jest to literatura o pozytywnym wydźwięku, o co Jan Paweł II tak się u twórców dopominał.
Zgodnie z postawÄ… wyciszenia i powÅ›ciÄ…gliwoÅ›ci również i jÄ™zyk utworów zbiorku jest odpowiednio zwarty, oszczÄ™dny w sÅ‚ownictwie – poezja „maÅ‚omówna”. Poetka narzuca sobie wyraźny rygor jÄ™zykowy (tak jak i rygor psychiczny), ale dziÄ™ki temu każdy komunikat liryczny nabiera wagi. Stany ducha oddane sÄ… za pomocÄ… ciekawych, a nawet zaskakujÄ…cych metafor.
Wiersze te czyta się z satysfakcją; jest to poezja, która zmusza do myślenia. Chce się do tych wierszy sięgać częściej. Wydaje się, że Autorka ma wiele do powiedzenia zarówno pod względem treści, ciekawych i głębokich, jak i formy.
Mimo że ta poezja dotyka w dużej mierze spraw bolesnych (nieunikanie tematu cierpienia, smutna erotyka, dramatyzm ludzkich losów, nieprzenikalność naszej psychiki, co prowadzi do samotności egzystencjalnej nawet wśród ludzi), to jednak promieniuje jakimś ciepłem i siłą duchową. Jest to literatura o pozytywnym wydźwięku, o co Jan Paweł II tak się u twórców dopominał.
Zofia Korzeńska
| Komentarze |