Plany były bardzo ambitne: planowano stworzyć usługę konkurencyjną dla podobnych na rynku, ale wygrywającą z nimi zdecydowanie mniejszą uciążliwością instalacji, większą dostępnością (praktycznie dla każdego, kto korzysta z prądu).

Dodatkowo spółka zamierzała wspierać osoby najbardziej potrzebujące, z niewielkich miasteczek i wiosek, gdzie dostęp do Internetu zwykle jest mocno utrudniony. Internet z gniazdka miał pozwolić na przełamanie tzw. bariery ostatniej mili.

Potencjalni użytkownicy najwyraźniej jednak nie docenili planów, skupiając się na opłacalności tego rodzaju dostępu. A ta niestety okazała się znacznie mniejsza, niż skorzystanie z usług podłączenia się do sieci osiedlowych czy choćby zwykłej neostrady.

Dwa najtańsze dostępne pakiety abonamentowe (86 i 127 zł) miały bowiem limitowaną ilość przesłanych informacji (odpowiednio: 250 i 750 MB). Dopiero wykupienie pakietu za 216 zł dawało nielimitowany dostęp do Internetu.

Są to ceny rzeczywiście ceny bardzo mało konkurencyjne, jeśli wziąć pod uwagę dużą już w tej chwili dostępność innych usługodawców. Podobne do krakowskiego projekty nadal wdrażane są w innych miastach Polski. Wygląda jednak na to, że Internet z gniazdka pozostanie tym, czym był do tej pory: ciekawostką techniczną, zamiast realną usługą.