Wys�ano dnia 11-07-2004 o godz. 13:24:52 przez pala2 246
 Jednym z nielicznych grodów średniowiecznych jest miejscowość, położoną na skrzyżowaniu dawnych traktów handlowych łączących Stopnicę z Opatowem i Pińczów z Sandomierzem. Miejscowość ta jest jedną z 27 miast ufortyfikowanych przez króla Kazimierza Wielkiego, włączonych wraz z Sandomierzem, Zawichostem, Nowym Korczynem do systemu obronnego, zabezpieczającego przed najeźdźcami. |
Miejscowość ta zniszczona w czasie wojen nie podniosła się do dawnej świetności, jak i inne miasta na Kielecczyźnie, a jego historia w świetle ocalałych źródeł jest wielce interesująca.
Na miejscu prehistorycznego grodziska powstaje wieś, której w roku 1329 Władysław Łokietek nadaje prawa miejskie. Kazimierz Wielki realizując swą politykę odbudowy, rozbudowy i zabezpieczenia obronnego kraju, przyczynia się tez do nadania, poprzez liczne przywileje i rozbudowę, charakteru miejskiego. Buduje zamek i kościół farny. Całość wzgórza, na którym położone jest miasto, otacza murami obronnymi. Były to, jak na tamte czasy, dobre podwaliny zapewniające rozwój miasta.
W roku 1528 miasto buduje własnym kosztem wodociąg, który zaopatrywał je w wodę przez przeszło 100 lat; w tym samym czasie powstaje kościół Św. Ducha, ratusz, bożnica a prawdopodobnie i wiele innych budynków, które niestety nie przetrwały do naszych czasów. Poprzez dobry system podatkowy miasto do roku 1630 stało się miastem zamożnym. Rok ten był także rokiem upadku. Zbuntowane wojska napadają na miasto, a zastając je przygotowane do obrony, podpalają i grabią przedmieścia. Ogień przenosi się na miasto, które prawie w całości pada ofiarą płomieni. Nim mieszkańcom w części udało się udało się odbudować miasto przychodzi kolejne nieszczęście – wojny szwedzkie. Ulega zniszczeniu do uderzenia pioruna kościół Św. Ducha.
Obecnie miejscowość składa się jakby z trzech cześć: z ośrodka zabytkowego w ramach dawnych murów miejskich, który jeszcze dziś ma charakter miejski i dwóch przedmieść o charakterze wiejskim. Miasto początkowo ograniczało się tylko do terenów opasanych murami obronnymi. To naturalne położenie zostało należycie wykorzystane. Wszystkie budowle, zarówno mury obronne, baszta zostały wykonane z miejscowego piaskowca. Dodatkowym zabezpieczeniem była jeszcze fosa, której resztki zachowały się w zupełnie dobrym stanie. Lokalizacja zamku była w najbardziej niedostępnym miejscu nad rzeką Ciekącą. Z dawnej zabudowy zamkowej zostały jeszcze Sala Rycerska, Skarbiec i Brama Zamkowa. Do naszych czasów zachował się czytelny, mimo licznych zniszczeń i przekształceń czternastowieczny układ urbanistyczny, zawierający elementy architektoniczno – przestrzenne. Z trzech bram ocalała jedna Brama Krakowska.
Na miejscu prehistorycznego grodziska powstaje wieś, której w roku 1329 Władysław Łokietek nadaje prawa miejskie. Kazimierz Wielki realizując swą politykę odbudowy, rozbudowy i zabezpieczenia obronnego kraju, przyczynia się tez do nadania, poprzez liczne przywileje i rozbudowę, charakteru miejskiego. Buduje zamek i kościół farny. Całość wzgórza, na którym położone jest miasto, otacza murami obronnymi. Były to, jak na tamte czasy, dobre podwaliny zapewniające rozwój miasta.
W roku 1528 miasto buduje własnym kosztem wodociąg, który zaopatrywał je w wodę przez przeszło 100 lat; w tym samym czasie powstaje kościół Św. Ducha, ratusz, bożnica a prawdopodobnie i wiele innych budynków, które niestety nie przetrwały do naszych czasów. Poprzez dobry system podatkowy miasto do roku 1630 stało się miastem zamożnym. Rok ten był także rokiem upadku. Zbuntowane wojska napadają na miasto, a zastając je przygotowane do obrony, podpalają i grabią przedmieścia. Ogień przenosi się na miasto, które prawie w całości pada ofiarą płomieni. Nim mieszkańcom w części udało się udało się odbudować miasto przychodzi kolejne nieszczęście – wojny szwedzkie. Ulega zniszczeniu do uderzenia pioruna kościół Św. Ducha. Obecnie miejscowość składa się jakby z trzech cześć: z ośrodka zabytkowego w ramach dawnych murów miejskich, który jeszcze dziś ma charakter miejski i dwóch przedmieść o charakterze wiejskim. Miasto początkowo ograniczało się tylko do terenów opasanych murami obronnymi. To naturalne położenie zostało należycie wykorzystane. Wszystkie budowle, zarówno mury obronne, baszta zostały wykonane z miejscowego piaskowca. Dodatkowym zabezpieczeniem była jeszcze fosa, której resztki zachowały się w zupełnie dobrym stanie. Lokalizacja zamku była w najbardziej niedostępnym miejscu nad rzeką Ciekącą. Z dawnej zabudowy zamkowej zostały jeszcze Sala Rycerska, Skarbiec i Brama Zamkowa. Do naszych czasów zachował się czytelny, mimo licznych zniszczeń i przekształceń czternastowieczny układ urbanistyczny, zawierający elementy architektoniczno – przestrzenne. Z trzech bram ocalała jedna Brama Krakowska.
Tekst: Jerzy Kapuściński
| Komentarze |