Muzyka Polska
Wys�ano dnia 09-03-2009 o godz. 10:49:56 przez rafa 1292
Wys�ano dnia 09-03-2009 o godz. 10:49:56 przez rafa 1292
W zeszÅ‚ym tygodniu, po piÄ™ciu latach oczekiwania pojawiÅ‚a siÄ™ ich nowa, Å›wietna pÅ‚yta i od razu staÅ‚a siÄ™ numerem jeden sprzedaży w Wielkiej Brytanii - to najlepszy moment, aby po raz pierwszy na Open’erze pojawili siÄ™ legendarni i zjawiskowi The Prodigy! |
The Prodigy
The Prodigy to jeden z tych zespołów, które zmieniÅ‚y bieg historii i na zawsze wpisaÅ‚y siÄ™ w kanon najważniejszych twórców muzyki. To dziÄ™ki nim brzmienia grane do tej pory jedynie w klubach i na niezależnych imprezach staÅ‚y siÄ™ popularne na caÅ‚ym Å›wiecie, czego dowodem jest ponad 16 milionów sprzedanych pÅ‚yt oraz liczne nominacje do wszystkich możliwych nagród z Grammy Awards na czele. Uwielbienie fanów zdobyli niesamowicie dynamicznÄ… muzykÄ… Å‚Ä…czÄ…cÄ… ostre taneczne rytmy jungle i techno z elementami rocka, a niekiedy nawet punku, jak również ekscentrycznym wyglÄ…dem i zachowaniem. Teraz The Prodigy powrócili z dÅ‚ugo oczekiwanym, piÄ…tym albumem studyjnym pt. „Invaders Must Die”, który od razu wspiÄ…Å‚ siÄ™ na pierwsze miejsce sprzedaży pÅ‚yt w Wielkiej Brytanii. Uwielbiani przez polskÄ… publiczność, znani sÄ… z niezwykle ekspresyjnych i dopracowanych wystÄ™pów na żywo, podczas których materiaÅ‚ zawarty na pÅ‚ytach jest jeszcze mocniejszy, bardziej taneczny i wyrazisty. Q Magazine zaliczyÅ‚ The Prodigy do „50 zespołów, które musisz zobaczyć przed Å›mierciÄ…”.
ZaÅ‚ożycielem i liderem formacji jest Liam Howlett, to on odpowiada za brzmienie The Prodigy. Pierwszy sukces przyszedÅ‚ w 1991 roku, wraz z wydaniem singla „Charly”. Utwór przeznaczony na imprezy rave’owe trafiÅ‚ na trzecie miejsce na brytyjskiej liÅ›cie przebojów. Wkrótce potem The Prodigy wydaÅ‚o debiutancki album pt. „Experience”, zawierajÄ…cy utwory - kamienie milowe muzyki tanecznej, takie jak „Out Of Space”, „Everybody In The Place”, czy „Fire”.
W 1994 roku zespół przebiÅ‚ sukces pierwszej pÅ‚yty kolejnym wydawnictwem pt. „Music For Jilted Generation”. Album od razu trafiÅ‚ na pierwsze miejsce sprzedaży, a single „Voodoo People”, „Poison”, czy „No Good (Start the Dance)” zdobyÅ‚y olbrzymiÄ… popularność tak w klubach, jak i w stacjach muzycznych. „Music For Jilted Generation” byÅ‚ wielokrotnie zaliczany do najlepszych albumów wszechczasów w gÅ‚osowaniach prestiżowych magazynów muzycznych takich jak Spin, NME, czy Q Magazine.
Kiedy wydawaÅ‚o siÄ™, że nie mogÄ… już przebić dotychczasowych dokonaÅ„, trzy lata później The Prodigy wydali kolejny album „The Fat Of The Land”, zawierajÄ…cy single „Firestarter”, „Breathe” i „Smack My Bitch Up”. Nawet dosyć odporna na muzykÄ™ tanecznÄ… publiczność amerykaÅ„ska daÅ‚a siÄ™ porwać szalonym rytmom The Prodigy. Album zadebiutowaÅ‚ na pierwszym miejscu listy Billboard 200, a w Wielkiej Brytanii pobiÅ‚ rekordy prÄ™dkoÅ›ci sprzedaży. Spin i Melody Maker ogÅ‚osiÅ‚y „The Fat Of The Land” albumem roku. Przebojowe kompozycje dziÄ™ki teledyskom zyskaÅ‚y dosyć kontrowersyjnÄ… oprawÄ™ wizualnÄ…, co tylko zwiÄ™kszyÅ‚o zainteresowanie publicznoÅ›ci i mediów. Czwarty album studyjny formacji to „Always Outnumbered, Never Outgunned”.
Na piÄ…tÄ… pÅ‚ytÄ™ Liam Howlett, Keith Flint i Maxim kazali czekać fanom pięć lat, ale opÅ‚acaÅ‚o siÄ™. PÅ‚yta „Invaders Must Die” w chwilÄ™ trafiÅ‚a na pierwsze miejsce sprzedaży na Wyspach. Sukcesu można upatrywać przede wszystkim w tym, że The Prodigy pozostali wierni swojej stylistyce, udowadniajÄ…c, że to wÅ‚aÅ›nie oni wyznaczajÄ… kierunki w muzyce tanecznej i mimo tylu lat spÄ™dzonych na scenie, nadal potrafiÄ… nagrywać energiczne i peÅ‚ne witalnoÅ›ci dźwiÄ™ki.
Emiliana Torrini
Emiliana Torrini dziÄ™ki dosyć wyjÄ…tkowemu pochodzeniu (matka Islandka, ojciec WÅ‚och) Å‚Ä…czy w sobie ciepÅ‚o, kobiecość i wÅ‚oskÄ… elegancjÄ™ wraz z bezbrzeżnym smutkiem kojarzonym tak silnie z IslandiÄ…. Nastrojowe i delikatne kompozycje poÅ‚Ä…czone z osobistymi tekstami z dnia na dzieÅ„ przysparzajÄ… Emilianie coraz wiÄ™cej fanów. Tak utalentowanej wokalistki nie może zabraknąć podczas Open’er Festival.
MiÄ™dzynarodowa kariera Emiliany Torrini rozpoczęła siÄ™ w roku 1999, kiedy wyszedÅ‚ jej album „Love in the Time of Science”. Wkrótce potem twórcy „WÅ‚adcy PierÅ›cieni” poprosili EmilianÄ™ o wykonanie na potrzeby filmu pieÅ›ni „Gollum’s Song”, a waszyngtoÅ„scy mistrzowie muzyki lounge - Thievery Corporation jako utwór otwierajÄ…cy ich album umieÅ›cili kompozycjÄ™ „Heaven’s Gonna Burn Your Eyes” z goÅ›cinnym udziaÅ‚em Torrini. Ma ona zresztÄ… szczęście do niezwykÅ‚ych kolaboracji – jest m.in. współautorkÄ… kilku piosenek Kylie Minogue. Kolejny album pt. „Fischerman’s Woman” to jeden z najbardziej zapadajÄ…cych w pamięć albumów 2005 roku. Akustyczna, przepeÅ‚niona smutkiem, oszczÄ™dna w Å›rodkach, bardzo kameralna pÅ‚yta zwróciÅ‚a uwagÄ™ krytyków i publicznoÅ›ci.
Wydany w zeszÅ‚ym roku album Emiliany pt. „Me and Armini” to kolejny krok w stronÄ™ wiÄ™kszej rozpoznawalnoÅ›ci. PÅ‚yta odbiÅ‚a siÄ™ szerokim echem wÅ›ród poszukujÄ…cych ambitnych brzmieÅ„, zbierajÄ…c Å›wietne recenzje. PozostajÄ…c wierna swojemu wÅ‚asnemu ujmujÄ…cemu stylowi, lewitujÄ…c miÄ™dzy folkiem, akustycznym rockiem i popem, Emiliana dodaÅ‚a odrobinÄ™ mocniejsze brzmienia, a momentami pojawia siÄ™ tu nawet reggae’owa pulsacja. Nad wszystkim tym unosi siÄ™ intrygujÄ…cy gÅ‚os Torrini, którego sÅ‚uchacz nie jest w stanie zapomnieć. Warto zaznaczyć, że staÅ‚ym współpracownikiem i współautorem kompozycji Emiliany Torrini jest Dan Carey, odpowiedzialny m.in. za brzmienie najnowszego albumu Franz Ferdinand, majÄ…cy także na koncie współpracÄ™ m.in. z Lily Allen i Hot Chip.
Tego lata Emiliana ze swojÄ… twórczoÅ›ciÄ… rusza na podbój najwiÄ™kszych europejskich festiwali: Glastonbury, Rock Werchter i Heineken Open’er Festival.
Fat Freddy’s Drop
Fat Freddy’s Drop w piÄ™knym stylu przeÅ‚amujÄ… stereotyp, mówiÄ…cy o tym, że dobra muzyka reggae może pochodzić jedynie z Jamajki, co zresztÄ… Gentleman udowodniÅ‚ już swoim Å›wietnym koncertem na scenie World w zeszÅ‚ym roku. Siedmioosobowa formacja pochodzi chyba z jednego z najdalej poÅ‚ożonych od Gdyni zakÄ…tków Ziemi – Wellington w Nowej Zelandii. Od wydania pierwszej pÅ‚yty w prestiżowej wytwórni Sonar Kollektiv, dziÄ™ki wsparciu takich postaci jak Gilles Peterson, czy Jazzanova, w krótkim czasie podbili serca wszystkich pasjonatów muzyki w Europie, a w swoim rodzinnym kraju zostali obsypani nagrodami. Ich wystÄ™py na żywo to hipnotyczne improwizacje Å‚Ä…czÄ…ce w sobie reggae, dub, soul, funk i muzykÄ™ elektronicznÄ…, a żaden koncert nigdy nie jest podobny do poprzedniego.
Zespół zostaÅ‚ zaÅ‚ożony w 1999 roku. Wydany w 2002 roku singiel „Midnight Marauders” zwróciÅ‚ uwagÄ™ muzycznego Å›wiata na nowozelandzki fenomen, zyskujÄ…c niezwykle przychylne recenzje czoÅ‚owych didżejów i prezenterów radiowych z Gillesem Petersonem na czele. Kolejne single takie jak „Hope”, czy „Ernie” tylko podgrzewaÅ‚y atmosferÄ™ przed wydaniem dÅ‚ugograjÄ…cego albumu, jednak Fitchie i koledzy dosyć dÅ‚ugo opierali siÄ™ presji.
W 2005 Å›wiatÅ‚o dzienne ujrzaÅ‚ debiutancki, studyjny album pt. „Based On A True Story”. W Nowej Zelandii staÅ‚ siÄ™ pierwszym albumem dystrybuowanym niezależnie, który trafiÅ‚ na pierwsze miejsce listy sprzedaży (i utrzymywaÅ‚ siÄ™ na nim przez 11 tygodni), pokrywajÄ…c siÄ™ oÅ›miokrotnie platynÄ…, a pochodzÄ…cy z niego singiel „Wandering Eye” byÅ‚ najczęściej granym utworem w nowozelandzkich stacjach radiowych. DziÄ™ki pozytywnym wibracjom, ciepÅ‚emu brzmieniu i chwytliwym, lecz niebanalnym melodiom Fat Freddy’s Drop zostali przyjÄ™ci z entuzjazmem na caÅ‚ym Å›wiecie. „Based On A True Story” zdobyÅ‚o m.in. tytuÅ‚ pÅ‚yty roku w corocznym gÅ‚osowaniu Radio 1 Gilles Peterson Worldwide Music Awards, a zespół ruszyÅ‚ w niemal trzyletniÄ… trasÄ™.
Obdarzony przepiÄ™knym gÅ‚osem Joe Dukie od momentu wydania albumu byÅ‚ chyba jednym z częściej zapraszanych do współpracy wokalistów z krÄ™gów soul i reggae, a żadne wydawnictwo sygnowane markÄ… Sonar Kollektiv nie mogÅ‚o obejść siÄ™ bez jego goÅ›cinnego wystÄ™pu. Po trzech latach pracy nad nowym materiaÅ‚em Fat Freddy’s Drop sÄ… wreszcie gotowi, aby wydać nowy album i zaprezentować go publicznoÅ›ci w sposób, w jaki potrafiÄ… to zrobić najlepiej – na koncercie.
Do tej pory swój występ potwierdzili:
Kings of Leon, Arctic Monkeys, Placebo, The Prodigy, Moby, Duffy, Basement Jaxx, The Kooks, The Ting Tings, Madness, Crystal Castles, Gossip, Emiliana Torrini, Fat Freddy’s Drop, Buraka Som Sistema i Speed Caravan.
DATA: 2-5 lipca 2009
MIEJSCE: GDYNIA, Lotnisko Babie Doły (Kosakowo)
CENY KARNETÓW:
Karnet 3 dni (3,4,5.07.2009) – 280 PLN
Karnet 3 dni (3,4,5.07.2009) z polem namiotowym – 300 PLN
Karnet 4 dni (2,3,4,5.07.2009) – 320 PLN
Karnet 4 dni (2,3,4,5.07.2009) z polem namiotowym – 340 PLN
Bilety jednodniowe: 2.07.2009 – 100 PLN, bilety jednodniowe na pozostaÅ‚e dni – 140 PLN
BILETY DO NABYCIA: www.opener.pl oraz w punktach sprzedaży sieci
www.ticketpro.pl i www.eventim.pl
ORGANIZATOR: Alter Art
Więcej informacji na stronach www.alterart.pl oraz www.heineken.pl
Mikołaj Ziółkowski, Alter Art
The Prodigy to jeden z tych zespołów, które zmieniÅ‚y bieg historii i na zawsze wpisaÅ‚y siÄ™ w kanon najważniejszych twórców muzyki. To dziÄ™ki nim brzmienia grane do tej pory jedynie w klubach i na niezależnych imprezach staÅ‚y siÄ™ popularne na caÅ‚ym Å›wiecie, czego dowodem jest ponad 16 milionów sprzedanych pÅ‚yt oraz liczne nominacje do wszystkich możliwych nagród z Grammy Awards na czele. Uwielbienie fanów zdobyli niesamowicie dynamicznÄ… muzykÄ… Å‚Ä…czÄ…cÄ… ostre taneczne rytmy jungle i techno z elementami rocka, a niekiedy nawet punku, jak również ekscentrycznym wyglÄ…dem i zachowaniem. Teraz The Prodigy powrócili z dÅ‚ugo oczekiwanym, piÄ…tym albumem studyjnym pt. „Invaders Must Die”, który od razu wspiÄ…Å‚ siÄ™ na pierwsze miejsce sprzedaży pÅ‚yt w Wielkiej Brytanii. Uwielbiani przez polskÄ… publiczność, znani sÄ… z niezwykle ekspresyjnych i dopracowanych wystÄ™pów na żywo, podczas których materiaÅ‚ zawarty na pÅ‚ytach jest jeszcze mocniejszy, bardziej taneczny i wyrazisty. Q Magazine zaliczyÅ‚ The Prodigy do „50 zespołów, które musisz zobaczyć przed Å›mierciÄ…”.
ZaÅ‚ożycielem i liderem formacji jest Liam Howlett, to on odpowiada za brzmienie The Prodigy. Pierwszy sukces przyszedÅ‚ w 1991 roku, wraz z wydaniem singla „Charly”. Utwór przeznaczony na imprezy rave’owe trafiÅ‚ na trzecie miejsce na brytyjskiej liÅ›cie przebojów. Wkrótce potem The Prodigy wydaÅ‚o debiutancki album pt. „Experience”, zawierajÄ…cy utwory - kamienie milowe muzyki tanecznej, takie jak „Out Of Space”, „Everybody In The Place”, czy „Fire”.
W 1994 roku zespół przebiÅ‚ sukces pierwszej pÅ‚yty kolejnym wydawnictwem pt. „Music For Jilted Generation”. Album od razu trafiÅ‚ na pierwsze miejsce sprzedaży, a single „Voodoo People”, „Poison”, czy „No Good (Start the Dance)” zdobyÅ‚y olbrzymiÄ… popularność tak w klubach, jak i w stacjach muzycznych. „Music For Jilted Generation” byÅ‚ wielokrotnie zaliczany do najlepszych albumów wszechczasów w gÅ‚osowaniach prestiżowych magazynów muzycznych takich jak Spin, NME, czy Q Magazine.
Kiedy wydawaÅ‚o siÄ™, że nie mogÄ… już przebić dotychczasowych dokonaÅ„, trzy lata później The Prodigy wydali kolejny album „The Fat Of The Land”, zawierajÄ…cy single „Firestarter”, „Breathe” i „Smack My Bitch Up”. Nawet dosyć odporna na muzykÄ™ tanecznÄ… publiczność amerykaÅ„ska daÅ‚a siÄ™ porwać szalonym rytmom The Prodigy. Album zadebiutowaÅ‚ na pierwszym miejscu listy Billboard 200, a w Wielkiej Brytanii pobiÅ‚ rekordy prÄ™dkoÅ›ci sprzedaży. Spin i Melody Maker ogÅ‚osiÅ‚y „The Fat Of The Land” albumem roku. Przebojowe kompozycje dziÄ™ki teledyskom zyskaÅ‚y dosyć kontrowersyjnÄ… oprawÄ™ wizualnÄ…, co tylko zwiÄ™kszyÅ‚o zainteresowanie publicznoÅ›ci i mediów. Czwarty album studyjny formacji to „Always Outnumbered, Never Outgunned”.
Na piÄ…tÄ… pÅ‚ytÄ™ Liam Howlett, Keith Flint i Maxim kazali czekać fanom pięć lat, ale opÅ‚acaÅ‚o siÄ™. PÅ‚yta „Invaders Must Die” w chwilÄ™ trafiÅ‚a na pierwsze miejsce sprzedaży na Wyspach. Sukcesu można upatrywać przede wszystkim w tym, że The Prodigy pozostali wierni swojej stylistyce, udowadniajÄ…c, że to wÅ‚aÅ›nie oni wyznaczajÄ… kierunki w muzyce tanecznej i mimo tylu lat spÄ™dzonych na scenie, nadal potrafiÄ… nagrywać energiczne i peÅ‚ne witalnoÅ›ci dźwiÄ™ki.
Emiliana Torrini
Emiliana Torrini dziÄ™ki dosyć wyjÄ…tkowemu pochodzeniu (matka Islandka, ojciec WÅ‚och) Å‚Ä…czy w sobie ciepÅ‚o, kobiecość i wÅ‚oskÄ… elegancjÄ™ wraz z bezbrzeżnym smutkiem kojarzonym tak silnie z IslandiÄ…. Nastrojowe i delikatne kompozycje poÅ‚Ä…czone z osobistymi tekstami z dnia na dzieÅ„ przysparzajÄ… Emilianie coraz wiÄ™cej fanów. Tak utalentowanej wokalistki nie może zabraknąć podczas Open’er Festival.
MiÄ™dzynarodowa kariera Emiliany Torrini rozpoczęła siÄ™ w roku 1999, kiedy wyszedÅ‚ jej album „Love in the Time of Science”. Wkrótce potem twórcy „WÅ‚adcy PierÅ›cieni” poprosili EmilianÄ™ o wykonanie na potrzeby filmu pieÅ›ni „Gollum’s Song”, a waszyngtoÅ„scy mistrzowie muzyki lounge - Thievery Corporation jako utwór otwierajÄ…cy ich album umieÅ›cili kompozycjÄ™ „Heaven’s Gonna Burn Your Eyes” z goÅ›cinnym udziaÅ‚em Torrini. Ma ona zresztÄ… szczęście do niezwykÅ‚ych kolaboracji – jest m.in. współautorkÄ… kilku piosenek Kylie Minogue. Kolejny album pt. „Fischerman’s Woman” to jeden z najbardziej zapadajÄ…cych w pamięć albumów 2005 roku. Akustyczna, przepeÅ‚niona smutkiem, oszczÄ™dna w Å›rodkach, bardzo kameralna pÅ‚yta zwróciÅ‚a uwagÄ™ krytyków i publicznoÅ›ci.
Wydany w zeszÅ‚ym roku album Emiliany pt. „Me and Armini” to kolejny krok w stronÄ™ wiÄ™kszej rozpoznawalnoÅ›ci. PÅ‚yta odbiÅ‚a siÄ™ szerokim echem wÅ›ród poszukujÄ…cych ambitnych brzmieÅ„, zbierajÄ…c Å›wietne recenzje. PozostajÄ…c wierna swojemu wÅ‚asnemu ujmujÄ…cemu stylowi, lewitujÄ…c miÄ™dzy folkiem, akustycznym rockiem i popem, Emiliana dodaÅ‚a odrobinÄ™ mocniejsze brzmienia, a momentami pojawia siÄ™ tu nawet reggae’owa pulsacja. Nad wszystkim tym unosi siÄ™ intrygujÄ…cy gÅ‚os Torrini, którego sÅ‚uchacz nie jest w stanie zapomnieć. Warto zaznaczyć, że staÅ‚ym współpracownikiem i współautorem kompozycji Emiliany Torrini jest Dan Carey, odpowiedzialny m.in. za brzmienie najnowszego albumu Franz Ferdinand, majÄ…cy także na koncie współpracÄ™ m.in. z Lily Allen i Hot Chip.
Tego lata Emiliana ze swojÄ… twórczoÅ›ciÄ… rusza na podbój najwiÄ™kszych europejskich festiwali: Glastonbury, Rock Werchter i Heineken Open’er Festival.
Fat Freddy’s Drop
Fat Freddy’s Drop w piÄ™knym stylu przeÅ‚amujÄ… stereotyp, mówiÄ…cy o tym, że dobra muzyka reggae może pochodzić jedynie z Jamajki, co zresztÄ… Gentleman udowodniÅ‚ już swoim Å›wietnym koncertem na scenie World w zeszÅ‚ym roku. Siedmioosobowa formacja pochodzi chyba z jednego z najdalej poÅ‚ożonych od Gdyni zakÄ…tków Ziemi – Wellington w Nowej Zelandii. Od wydania pierwszej pÅ‚yty w prestiżowej wytwórni Sonar Kollektiv, dziÄ™ki wsparciu takich postaci jak Gilles Peterson, czy Jazzanova, w krótkim czasie podbili serca wszystkich pasjonatów muzyki w Europie, a w swoim rodzinnym kraju zostali obsypani nagrodami. Ich wystÄ™py na żywo to hipnotyczne improwizacje Å‚Ä…czÄ…ce w sobie reggae, dub, soul, funk i muzykÄ™ elektronicznÄ…, a żaden koncert nigdy nie jest podobny do poprzedniego.
Zespół zostaÅ‚ zaÅ‚ożony w 1999 roku. Wydany w 2002 roku singiel „Midnight Marauders” zwróciÅ‚ uwagÄ™ muzycznego Å›wiata na nowozelandzki fenomen, zyskujÄ…c niezwykle przychylne recenzje czoÅ‚owych didżejów i prezenterów radiowych z Gillesem Petersonem na czele. Kolejne single takie jak „Hope”, czy „Ernie” tylko podgrzewaÅ‚y atmosferÄ™ przed wydaniem dÅ‚ugograjÄ…cego albumu, jednak Fitchie i koledzy dosyć dÅ‚ugo opierali siÄ™ presji.
W 2005 Å›wiatÅ‚o dzienne ujrzaÅ‚ debiutancki, studyjny album pt. „Based On A True Story”. W Nowej Zelandii staÅ‚ siÄ™ pierwszym albumem dystrybuowanym niezależnie, który trafiÅ‚ na pierwsze miejsce listy sprzedaży (i utrzymywaÅ‚ siÄ™ na nim przez 11 tygodni), pokrywajÄ…c siÄ™ oÅ›miokrotnie platynÄ…, a pochodzÄ…cy z niego singiel „Wandering Eye” byÅ‚ najczęściej granym utworem w nowozelandzkich stacjach radiowych. DziÄ™ki pozytywnym wibracjom, ciepÅ‚emu brzmieniu i chwytliwym, lecz niebanalnym melodiom Fat Freddy’s Drop zostali przyjÄ™ci z entuzjazmem na caÅ‚ym Å›wiecie. „Based On A True Story” zdobyÅ‚o m.in. tytuÅ‚ pÅ‚yty roku w corocznym gÅ‚osowaniu Radio 1 Gilles Peterson Worldwide Music Awards, a zespół ruszyÅ‚ w niemal trzyletniÄ… trasÄ™.
Obdarzony przepiÄ™knym gÅ‚osem Joe Dukie od momentu wydania albumu byÅ‚ chyba jednym z częściej zapraszanych do współpracy wokalistów z krÄ™gów soul i reggae, a żadne wydawnictwo sygnowane markÄ… Sonar Kollektiv nie mogÅ‚o obejść siÄ™ bez jego goÅ›cinnego wystÄ™pu. Po trzech latach pracy nad nowym materiaÅ‚em Fat Freddy’s Drop sÄ… wreszcie gotowi, aby wydać nowy album i zaprezentować go publicznoÅ›ci w sposób, w jaki potrafiÄ… to zrobić najlepiej – na koncercie.
Do tej pory swój występ potwierdzili:
Kings of Leon, Arctic Monkeys, Placebo, The Prodigy, Moby, Duffy, Basement Jaxx, The Kooks, The Ting Tings, Madness, Crystal Castles, Gossip, Emiliana Torrini, Fat Freddy’s Drop, Buraka Som Sistema i Speed Caravan.
DATA: 2-5 lipca 2009
MIEJSCE: GDYNIA, Lotnisko Babie Doły (Kosakowo)
CENY KARNETÓW:
Karnet 3 dni (3,4,5.07.2009) – 280 PLN
Karnet 3 dni (3,4,5.07.2009) z polem namiotowym – 300 PLN
Karnet 4 dni (2,3,4,5.07.2009) – 320 PLN
Karnet 4 dni (2,3,4,5.07.2009) z polem namiotowym – 340 PLN
Bilety jednodniowe: 2.07.2009 – 100 PLN, bilety jednodniowe na pozostaÅ‚e dni – 140 PLN
BILETY DO NABYCIA: www.opener.pl oraz w punktach sprzedaży sieci
www.ticketpro.pl i www.eventim.pl
ORGANIZATOR: Alter Art
Więcej informacji na stronach www.alterart.pl oraz www.heineken.pl
Mikołaj Ziółkowski, Alter Art
Komentarze |