Moria

KamieÅ„, który przeÅ‚ykam coraz częściej
podchodzi do gardła, wtedy na moment
udaję, że to nic, że mnie nie ma, bo obok
dzień, jak co dzień, toczy się
słońce, rozkłada popołudnie na drzewach,
patrzÄ™ na niebo – obÅ‚ok jeden i drugi, wysoko
ptaki je ciÄ…gnÄ… za sobÄ… na sznurkach,
błękitu jakby więcej, uśmiecham się, choć
gniotą myśli, ale o nic nie pytam, tylko
mocniej zamykam oczy. Szczególnie w kaplicy,
aby być bliżej tego, który zawsze ma czas
i słyszy, tutaj na chwilę gaśnie żar małych krzyży.
nie wyjmÄ™ z oczu dopóki ogieÅ„ przenika,
zamknÄ™ sÅ‚owa w ustach. Pomóż mi tylko poczuć
smak soli i odsÅ‚onić Å›wiatÅ‚o, które próbuje
się ze mnie wydostać

Przedświt (fragment)

Nie lękaj się. Każda łza jest ziarnem.
zrodzi drzewo życia szumiące psalmem
Dawida i ufnÄ… modlitwÄ… pasterzy.