Wys�ano dnia 09-11-2007 o godz. 11:00:00 przez sergio 504
 | Listopadowy numer "Teraz" przynosi ciekawy artykuł poświęcony Ludwikowi de Laveaux, pochodzącemu z Kielecczyzny malarzowi, który stał się prototypem postaci Widma w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego. Świetnie zapowiadający się artysta zmarł bardzo młodo w nędzy w Paryżu. |
Oto fragment tekstu:
Ludwik de Laveaux urodził się 21 listopada 1868 roku w Jaronowicach koło Nagłowic, w majątku swych matecznych dziadków Eustachii z Czarnomskich i Stanisława Borkowskich. To oni oraz ciotki i wujowie otoczyli go serdecznością po śmierci jego matki. Z ojcem, potomkiem polskiej linii starego rodu z Lotaryngii, nigdy nie miał dobrych kontaktów, co z czasem przekształciło się w otwarty konflikt.
Już od piętnastego roku życia kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. "Z tego będzie malarz..." - miał zawyrokować Matejko. Kolejnym etapem jego studiów, w latach 1886-1889 było Monachium, ówcześnie prawdziwa Mekka młodych artystów z wielu krajów. (…) Pod wpływem bywałych w świecie kolegów oraz zwłaszcza ogromnie wówczas popularnej w kręgach krakowskiej młodzieży artystycznej powieści Zoli "L'oeuvre" ("Dzieło"), jego marzeniem stał się Paryż. Wkrótce je zrealizował. Sięgając wyżej aniżeli ciasny krakowski horyzont, mając trochę zarobionych pieniędzy puściłem się odważnie do Paryża, wspominał na ten temat. Było to późną jesienią 1889 roku. Tam już pozostał, lecz kontaktu z krajem bynajmniej nie zerwał. Odwiedzał rodzinę w Kielcach i Dąbrowie Górniczej, bywał w Bronowicach u Włodzimierza Tetmajera (to wówczas, w latach 1892-1893 miał zaręczyć się z jego młodziutką szwagierką, Marysią Mikołajczykówną), wystawiał w Krakowie i w Warszawie, przesyłał swe rysunki do polskich czasopism.
Ludwik de Laveaux urodził się 21 listopada 1868 roku w Jaronowicach koło Nagłowic, w majątku swych matecznych dziadków Eustachii z Czarnomskich i Stanisława Borkowskich. To oni oraz ciotki i wujowie otoczyli go serdecznością po śmierci jego matki. Z ojcem, potomkiem polskiej linii starego rodu z Lotaryngii, nigdy nie miał dobrych kontaktów, co z czasem przekształciło się w otwarty konflikt.
Już od piętnastego roku życia kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. "Z tego będzie malarz..." - miał zawyrokować Matejko. Kolejnym etapem jego studiów, w latach 1886-1889 było Monachium, ówcześnie prawdziwa Mekka młodych artystów z wielu krajów. (…) Pod wpływem bywałych w świecie kolegów oraz zwłaszcza ogromnie wówczas popularnej w kręgach krakowskiej młodzieży artystycznej powieści Zoli "L'oeuvre" ("Dzieło"), jego marzeniem stał się Paryż. Wkrótce je zrealizował. Sięgając wyżej aniżeli ciasny krakowski horyzont, mając trochę zarobionych pieniędzy puściłem się odważnie do Paryża, wspominał na ten temat. Było to późną jesienią 1889 roku. Tam już pozostał, lecz kontaktu z krajem bynajmniej nie zerwał. Odwiedzał rodzinę w Kielcach i Dąbrowie Górniczej, bywał w Bronowicach u Włodzimierza Tetmajera (to wówczas, w latach 1892-1893 miał zaręczyć się z jego młodziutką szwagierką, Marysią Mikołajczykówną), wystawiał w Krakowie i w Warszawie, przesyłał swe rysunki do polskich czasopism.
| Komentarze |