„Zakochani w Rzymie” to film, który nie potrzebuje dodatkowej reklamy. GÅ‚oÅ›ne nazwisko reżysera Woody Allena i hiszpaÅ„skiej gwiazdy filmowej Penelope Cruz stanowi wystarczajÄ…cÄ… zachÄ™tÄ™ do obejrzenia tej komedii.
Historie damsko-mÄ™skie, jakich wiele może siÄ™ zdarzyć w niemal każdym wielkim mieÅ›cie wyróżnia znakomity sposób filmowej narracji i finezyjny humor Woody’ego, pozwalajÄ…cy odpocząć od prostego, by nie rzec prostackiego, amerykaÅ„skiego dowcipu.

A wszystko to na tle wspaniaÅ‚ych rzymskich budowli, tajemniczych uliczek i sÅ‚onecznych placów z przepysznymi fontannami oraz mnóstwa, mnóstwa zieleni. Kto kocha Wieczne Miasto, poczuje siÄ™ w peÅ‚ni usatysfakcjonowany.
Bohaterowie to kilka par, których perypetie rozgrywajÄ… siÄ™ jednoczeÅ›nie w tym samym czasie. MÅ‚ode małżeÅ„stwo, w którym mąż zamierza zrobić karierÄ™ w Rzymie; rodzice (w rolÄ™ ojca wcieliÅ‚ siÄ™ tutaj sam reżyser i scenarzysta) dziewczyny którzy przyjechali, by poznać narzeczonego córki; urzÄ™dnik (znany komik Roberto Benignini) z małżonkÄ…, który najbardziej niespodzianie dla samego siebie zostaÅ‚ celebrytÄ….
Sporo  uwagi widzowie skupiajÄ… na parze studentów Jacka i Sally, do których przyjeżdża poczÄ…tkujÄ…ca aktoreczka Monica (Ellen Page) próbujÄ…ca użyć swych zawodowych umiejÄ™tnoÅ›ci, by zdobyć serce narzeczonego swej przyjacióÅ‚ki.
Wszak czy każda mÅ‚oda dziewczyna uważa za szczyt marzeÅ„ spÄ™dzenie upojnej nocy z podstarzaÅ‚ym amantem filmowym?  Nie wydaje mi siÄ™.  Albo czy istniejÄ… dziÅ› jeszcze dżentelmeni wÅ‚amywacze? Niech widzom podpowie ich wÅ‚asna wyobraźnia.

Magia historycznego miasta i filmowych sÅ‚aw przydaje hollywodzkiego blichtru.  Jakby tego byÅ‚o maÅ‚o Allen stwarza siÄ™ dodatkowo na wpóÅ‚ rzeczywistÄ… postać znanego architekta Johna (Alec Baldwin), który postanowiÅ‚ wrócić do miejsc, w którym niegdyÅ› spÄ™dziÅ‚ jako student swe najlepsze lata i gdzie napotyka jakby  samego siebie sprzed lat, studenta architektury, Jacka.

Oklepane tematy samograje i banalna fabuÅ‚a zdaje siÄ™ przepowiadać nudnawy kit, jednakże tak nie jest.   Damsko-mÄ™skie rozmówki Phillis (Judy Davis) i Jerry’ego (Woody Allen) skrzÄ… siÄ™ inteligencjÄ… i dowcipem, a niespodziewane zwroty akcji i rozbudowany komizm sytuacyjny sprawiajÄ…, że oglÄ…da siÄ™ ten obraz Å‚atwo i przyjemnie.
Miejscami widzowie mogÄ… odczuwać zbytnie przerysowanie niektórych postaci, jak w przypadku Leopoldo Pisanello , nie mogÄ…cego siÄ™ pogodzić z nagÅ‚Ä… utratÄ… sÅ‚awy i seksownej Anny, nauczycielki ars amandi w kusej sukieneczce (Penelope Cruz). Zapomina siÄ™ o tym bardzo szybko w toku akcji i wÅ›ród imponujÄ…cych rzymskich plenerów.

Odpowiednio dobrana muzyka podkreśla lekki charakter komedii i doskonale wpisuje się we włoskie klimaty.

Chociaż to komedia, nie obywa się tu bez przesłania dla widza. Dowiadujemy się między innymi, że czasem warto ze śpiewania pod prysznicem uczynić wielkie widowisko, zwłaszcza, gdy można przy tym zarobić niemałe pieniądze. I warto być sławnym.
Tego nas uczy nas wielki Allen.