KwiecieÅ„ 2010 roku zapisuje siÄ™ w naszej pamiÄ™ci krwiÄ… naszych rodaków, a wydarzenia sprzed 70 –ciu laty nabierajÄ… jeszcze gÅ‚Ä™bszego znaczenia. Historia zatacza koÅ‚o, jesteÅ›my Å›wiadkami kolejnej ogromnej straty w naszym kraju. Polska od stuleci nÄ™kana wstÄ™ga niezgody i niesprawiedliwoÅ›ci, staje teraz w obliczu narodowej klÄ™ski. AbyÅ›my poruszeni tym zdarzeniem mogli usÅ‚yszeć przerażajÄ…ce woÅ‚anie o jedność, pokój i miÅ‚ość.

Ostatnie dni obfitują w wiele wydarzeń 13 kwietnia to Dzień Pamięci Ofiar Katynia. W mieści odbywały się liczne uroczystości spotkania przy sześciu tablicach upamiętniających zbrodnię katyńską na terenie miasta: tablica w Urzędzie Wojewódzkim, przy ul. Sienkiewicza 3, w Bazylice Katedralnej, w Jednostce Wojska Polskiego Centrum Szkolenia ONZ na Bukówce w Kościele Garnizonowym przy ul. Chęcińskiej, w klasztorze na Karczówce.
O godz. 16.00 odbyła się uroczysta msza św. w Bazylice Katedralnej w Kielcach. Po zakończeniu nabożeństwa około godziny 17.00 spod katedry wyruszył Marsz Pamięci - spod Bazyliki Katedralnej ulicami: Jana Pawła II i Krakowską na Skwer Pamięci Ofiar Katynia (na skrzyżowaniu ulic Krakowskiej i Gagarina). Następnie uczestnicy uroczystości przeszli ze Skweru Pamięci Ofiar Katania ulicami Gagarina i Barabasza, na Cmentarz Partyzancki pod Pomnik Katyński oraz Pomnik Sybiraków na Cmentarzu Starym.

Metafizyka Liryka

W zadumie tygodnia ciszy i rozpaczy snujemy strofy pełne łez, w magii tęsknoty za lepszym bytem, by ukoić serca żal.



Dzień po dniu ogarnia nas, co raz większą pustka, spowodowana odejściem wielu ważnych osób w naszym państwie. Wszechogarniająca niemoc, karmi naszą duszę a serce dyktuje słowa, obrazy, melodie. Ludzie wrażliwi by wykrzyczeć ten strach tworzą. Owocem tego jest np. poezja, w której mogą przekazać kłębiące się myśli, pytania bez odpowiedzi, dlaczego tak musiało być?.
Hołd zmarłym oddajemy na różne sposoby, w czwartkowy wieczór w Bibliotece Pedagogicznej zapłonęły światła zadumy. Spotkanie literackie zorganizowane przez TPSP stało się swoistym manifestem. Po minucie ciszy Beata Pszeniczna aktorka Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach prezentowała nostalgiczne utwory literackie. Wzruszenie widoczne na sali było dowodem na niezwykła interpretacje utworów znanych kieleckich artystów, m.in. Zofii Korzeńskiej, Antoniego Dąbrowskiego, Zyty Trych, Anny Nogaj. Wielu autorów samemu prezentowało swoją twórczość byli to (Anna Błachucka, Andrzej Piskulak, Amelia Sołtysiak). Liryczność i wyjątkowość spotkania to zasługa nie tylko poezji, ale i wysmakowanej muzyki poważnej w wykonaniu skrzypaczki Olgi Saitovej. To, co na co dzień dzieli jest przyczyną konfliktów w kilka sekund przestaje być ważne, w obliczu śmierci wszyscy jesteśmy równi i tak samo narażeni na jej obecność w naszym życiu. Dopóki nie nauczymy się z nią obcować, nie zaakceptujemy jej udziału w naszym rozwoju duchowym, nie pojmiemy czym jest prawdziwe życie.


Pogrążeni w żałobnym nastroju oddajemy cześć zabitym w katastrofie lotniczej.
15 kwietnia byÅ‚ Akademickim Dniem PamiÄ™ci, wÅ‚adze Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego w Kielcach i Politechniki ÅšwiÄ™tokrzyskiej w Kielcach oraz studenci i pracownicy wziÄ™li udziaÅ‚ uroczystej Mszy w Bazylice Katedralnej i Marszu PamiÄ™ci przeszli spod Bazyliki Katedralnej ulicami: Jana PawÅ‚a II i KrakowskÄ… na Skwer PamiÄ™ci Ofiar Katynia (na skrzyżowaniu ulic Krakowskiej i Gagarina). NastÄ™pnie odbyÅ‚ siÄ™ apel polegÅ‚ych – zamordowanych na nieludzkiej ziemi wiosnÄ… 1940 roku. Również

Władze Kielc, duchowni, radni, przedstawiciele miejskich jednostek, uczelni wyższych, rodzin katyńskich oddali hołd ofiarom katastrofy lotniczej pod Smoleńskiem podczas Nadzwyczajnej Sesji Rady Miasta Kielce. Radni i goście za pośrednictwem przekazu telewizyjnego symboliczne uczestniczyli w żałobnym posiedzeniu Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Wysłuchali również wspomnień o ofiarach tragedii związanych z Kielcami.

Kolejne dni to przynoszą nowe wiadomości, spekulacje na temat katastrofy, oraz inne wydarzenia, które powiązane są ściśle z tym dramatycznym lotem. Nic już nie wróci życia ofiarom, możemy jedynie godnie oddać im cześć, dobrze wspominać, pamiętać w modlitwach oraz jednoczyć się. Pozostawić za drzwiami historii dawne spory, a o tych, co pozostali przy życiu szanować teraz, nie po ich odejściu. Pomniki, ulice, nazwy to tylko ciche ślady naszej rzeczywistości, nośmy w sercu okruch pokoju i miłości, a świat będzie piękniejszy.